to miał być epilog?
O mój Boże <gleba> słabo mi, naprawdę źle z moim biednym sercem. A nie przeszło ci przez myśl, że o PSM też można by coś
a) ciekawego
orygianlnego
wymyśleć?
To jest za krótkie żeby w ogóle nadać temu "epilogowi" miano opowiadania. A mogło się nawet ładnie rozwinąć... ehhh...

No, pora na moją opinię. Jak było podkreślane: romans, ale fantastyczny jak na romansidło. Tak ogólnie to błędów się nie czepiam, bo sama ich robię mnóstwo, a poza tym wolę ocieniać treść i styl, od ortografii. A stylu i treści nie mam się jak czepiać, bo to mi się po prostu straszliwie podoba.

To się nazywa zgapienie mojego tytułu Dark No przecież żartuję, ale trochę się zdziwiłam jak zobaczyłam "Mój modlitewnik". Życzę ci powodzenia w dalszym pisaniu.

Ooo błędów to więcej niż jeden naliczyłam, ale teraz nie chce mi się szukać, a poza tym tak jakoś szczególnie nie rzucały się w oczy. Za to BŁĄD znalazłam w poście już nie od autorki bo to chyba się "błąd" pisze, a nie "błond". Ale spox, różne rzeczy ludziom się przydarzają... literówki i inne błędy (nie błendy) również.

Romans to też przejaw pewnej twórczości i talentu. Nawet jeśli po pierwszym parcie trudno coś więcej powiedzieć, to nie przyjęłam tego jako pustego romansidła bez żadnej wartości intelektualnej. Jest całkiem fajne i chętnie przeczytam jakiegoś nowego parta. Mam nadzieję, że będzie na tym samym poziomie, albo jeszcze wyższym.
Aaaa i kto powiedział, że w romansie to tylko o miłości, zdradzie i walce o kochankę Ceni się też inne rzeczy (tak mi się wydaje).

"Krzycząc w mrok"
Leczę rany zatapiając się w bólu...
Złamane serce okrywam ciemną płachtą by oko ludzkie nie dostrzegło blizn.
Każde twe słowo, raniło mą duszę,
Gdyż wiedziałam, że nie będziesz mój.
Leczę rany...
Topię je w jeziorze moich rozmyślań.
Lecz blizny pozostaną.
Jako ślad po straconej miłości.
I krzyczę w mrok!
Pochłoń mnie, połącz mnie z sobą, na zawsze!
W ciemności miłość jest ślepa i może nie odnajdzie drogi do serca mego.
I płaczę w mrok.
Zabij mnie, przyduś mnie i pozbaw uczuć,
Był mogła zapomnieć i przestać myśleć.
Odcinam myśli od siebie.
Rozdzielam wspomnienia.
Chcę by mrok przesłonił te o tobie.
Zapomnieniem okrył... przyciemnił obraz,
Wyciszył dźwięk.
Wyłączył twe słowa...
Wymazał... jak tablicę zapisaną chaotycznymi rysunkami.
Lecz miłość choć ślepa, dociera do serca.
Szaleństwem rozum odbiera...
Zabija myśli. Zamienia na uczucia.
Lecz jeśli uczucia są piękne, dlaczego bolą?
Dlaczego ranią, mordują!
I dlatego...
Chcę krzyczeć w mrok.
Skowyczeć w księżyc.
Błagać gwiazdy o niespełnione życzenie.
Błagać mrok o zapomnienie...
By mnie przyjął na cmentarz złamanych serc.
I zamknął w trumnie.
A trumnę postawił między ludzi,
Jako pomnik imienia zranionego serca.

Całkiem fajne i pierwsze o Lupinie jakie kiedykolwiek czytałam. Aczkolwiek czuję się z lekka rozczarowana, ale styl masz na tyle fajny, że chętnie poczytam kolejną część. Posdroffa i zapraszam do siebie.

Wiedziałam, że nadejdzie.
Tak bardzo się go bałam.
Było jednak zbyt wiele zwiastunów...
Cienie na ścianach,
Krew na podłodze,
Trupy na duszy.
Bez prologu.
Z epilogiem samym.
Umieranie.
Ludzie bez twarzy,
Bezgłośne szepty,
Trumna bez ciała.
Ciało bez duszy,
A w trumnie dusza.
Zaczyna się umieranie.
Drzewa tracą liście,
Kwiaty płatki,
Słońce blask,
A ja miłość.
Bez krzyku.
Bez bólu.
Bez cierpienia.
Psychiczny wrzask!
Kiedy dwa szkielety wyrywają mi duszę.
Lecę w dół.
W przepaść.
W mrok.
W złą godzinę.
Godzinę upadku.
Godzinę śmierci.
Godzinę szaleństwa.
Schizofreniczny śmiech.
Szalony wiatr.
Statek widmo.
Na którego dziobie płynę.
Do dna.
Do grobu.
Przez deszcz.
Przez ból.
Z pętlą na szyi.
Spadam.
Zabraknie mnie.
Nie płaczcie.
Nie zaginę z piekle.
Żyję w piekle.
Mój anioł.
Odszedł...
Jak cień,
Jak trup.
Co noc o nim śnię.
Jeśli mnie słyszy, niech przyjdzie.
Sparaliżowana.
Przez lęk.
Przez szept.
Przez to widmo.
Z twoją twarzą.
Które mnie zabija.
Ja nie żyję.
Choć żyję.
Już nie.
Ależ tak!
Więc gdzie, mój dom.
Na ziemi! Na ziemi dom twój!
Taak... na ziemi!
Na ziemi me miejsce!
Ciało na ziemi.
Dusza na ziemi.
Ciało wśród ludzi,
A dusza na cmentarzu.

A patrząc na tytuł już myślałam, że coś nowego :)