Mało się tutaj udzielam, bo ze mnie niereformowalny drarroholik i preferuję fora slashowe, ale przy tym tekście muszę.
Fic jest niesamowity, inny, dziwny, oryginalny. Dla kogoś, kto tak jak ja, przeczytał już setki drarry, to prawdziwa perełka. Są słabsze momenty, trochę błędów, ale szczerze, mało mnie one obchodzą, bo, biorąc pod uwagę całość, jestem zachwycona.
Tylko jedno boli tak bardzo - francuski. Gdyby to był angielski, nawet rosyjski, doczytałabym w oryginale, ale w tej sytuacji nie mam żadnych możliwości.
Tłumaczka już niejednokrotnie obiecywała, że będzie kontynuować, a tu dalej nic.
Co trzeba zrobić, droga fumsek, żeby Cię przekonać? Miej litość nad nami, biednymi i niedokształconymi, i wrzuć następny rozdział.
Bardzo, bardzo ładnie proszę w imieniu swoim i wielu innych, którym ten tekst się podoba.

Postaram się komentować Waszego fika na bieżąco, ale wiadomo jak to w życiu jest (jeszcze te Święta - czy tylko ja ich nie znoszę?). Z komentowaniem to nie zawsze chodzi o lenistwo. Wiem na własnym przykładzie. Czasami czytam i myślę, a jak mam coś napisać to myśleć przestaję i słowa w ogóle nie chcą przyjść do głowy.
Cieszę się, że jest nowy rozdział i wreszcie coś z punktu widzenia Severusa. Okrutnie wredny i małostkowy ten Wasz Snape. Lubię go takiego, bo lubię kanon mimo wszystko. Chociaż trochę mi brakuje jakiejś głębi w jego osobowości.
Jeszcze trochę pomarudzę. Jestem drarrystką maniakalno-obsesyjną, a Dracusia kocham miłością niesłabnącą już od wielu miesięcy, więc to Wasze podłe stworzenie trochę mnie boli, no ale jako autorki macie prawo tworzyć postacie według własnej woli.
Nie będę sie czepiać literówek czy przecinków, bo to rola bety, życzę dużo natchnienia i wolnego czasu na pisanie.
Acha, jeszcze coś mi się przypomniało. Bardzo lubię, podobnie jak wielu czytelników, jeżeli autor na początku podaje liczbę rozdziałów. To oczywiście nie jest zobowiązujące i z czasem może się zmienić, ale jeżeli macie w głowach ogólny zarys całości, to fajnie byłoby wiedzieć jak długiego fika się spodziewać. Jakoś tak lepiej wtedy mi się czyta.

Dziwię się, dlaczego nikt nie komentuje Waszego opowiadania.
Przeczytałam z przyjemnością, szczególnie dlatego, że w polskiej twórczości fanfikowej nie ma zbyt wiele dobrego slash. Nie przeczę, że mi się podobało. Może nie bez zastrzeżeń, ale tak ogólnie pomysł jest świetny, mogę nawet powiedzieć, że nowatorski. Przeważnie akcja rozwija się powoli, zanim Harry zda sobie sprawę ze swoich uczuć, tutaj wszystko jest wiadome od samego początku. Bardzo jestem ciekawa jak to dalej pociągniecie. Fajnie opisane emocje Harrego, jego wstyd i przerażenie. Te emocje naprawdę są prawdziwe. Mogłabym się postawić na jego miejscu i czuć tak samo. Nie wiem nic na temat tego co myśli i czuje Snape, ale pewnie w końcu się wyjaśni. Wasz styl jest bardzo męski, choć pewnie jesteście kobietami (bardzo, bardzo bym chciała przeczytać slash napisany przez faceta, ale podobno to domena kobiet).
Podsumowując, jest dobrze, nawet bardzo dobrze, ale...
Napisaliście, że to romans z dawką humoru/dramat. Jak coś takiego czytam, to zaraz cała się jeżę. Połączenie humor-dramat kłóci sie ze sobą wzajemnie i trzeba być naprawdę mistrzem pióra (klawiatury), żeby to dobrze połączyć. Czytam dużo i namiętnie, ale nawet bardzo znanym pisarzom czasem to nie wychodzi. Dla mnie Sapkowski jest mistrzem w tym temacie. Zaczęliście śmiesznie, potem było jak najbardziej dramatycznie. W dramacie jesteście dobrzy, w humorze już nie za bardzo. Dobrze radzę, żeby się zdecydować.
Ale piszcie, piszcie dużo i nie zniechęcajcie się brakiem komentarzy. Opublikujcie to na jeszcze jakimś forum, może na yaoi fan, może więcej ludzi się wypowie.
Dlaczego ja cały czas zwracam się do Was, jakbyście byli/były facetami?