mrok
bułka
kołatka
strach
trup

nie lubię:
strzałka
kukurydza
złość
brzęczy
śmierdzi
otyły

Mi linka do Magicznego przesłał kumpel, który wie, że interesuję się Harrym Potterem.

Kiedy czytałam ten tekst zrobiło mi się smutno i poczułam dziwną pustkę. Opowiadanie jest piękne, ale trochę przygnębiające. Wydawało mi się, że Harry zajął miejsce Voldemorta. Stworzył sobie hokruks, zaczął zabijać z całkowitą obojętnością. Przestał kochać, wierzyć w magię miłości, uwierzył w to, że nie ma dobra i zła. No i jeszcze ten wąż.
Podobała mi się postawa Snape'a, na koniec Dracona, ale Hermiona...


Ja też.

ZAPOMNIANA MIŁOŚĆ


1.

Nie każdy człowiek wie,
że kochać znaczy źle.
Że pociąg sam jest zły,
nie mając szyn, wagonów, pasażerów i
nie wiedząc, że zabiłam konduktora
i przejechałam cały wielki świat.
Kiedyś wspomnisz moje słowa
i przypomnisz sobie mnie z tych dawnych lat.
To była przeszłość, która nie powróci nigdy już,
nie zobaczę ciebie w rzece snów.
Nie przytulę się do twego łona
i nie powiem: kocham cię!


Ref.

Zapomnij o mnie i o wszystkim tym.
Wyrzuć z pamięci buziaki, pocałunki.
Wiedz, że przeszłością były ciepłe słowa,
kolorowe bajki, piękne oczy, ty.
Spróbuj się we mnie odkochać,
znienawidzić mnie i siebie, cały świat,
bo to przecież wina tego,
kto wiecznie burzy los i nie pamięta swoich dni.


2.

Była jesień i
liście spadały z nieba,
układając się w mozaikę słów.
W tym obrazie widziałam przytulonych ludzi,
którymi właśnie byliśmy my.
Wtedy jeszcze tego nie wiedziałam,
nie rozumiałam, że kocham tylko ciebie
Jakbym mogła to wiedzieć, nie dopuściłabym
do końca opowieści.
Nie złamałabym serc i przeznaczenia.
Mówiłabym ci ciągle: kocham cię!


Ref.

Zapomnij o mnie i o wszystkim tym.
Wyrzuć z pamięci buziaki, pocałunki.
Wiedz, że przeszłością były ciepłe słowa,
kolorowe bajki, piękne oczy, ty.
Spróbuj się we mnie odkochać,
znienawidzić mnie i siebie, cały świat,
bo to przecież wina tego,
kto wiecznie burzy los i nie pamięta swoich dni.