W tym parcie jest chyba najwięcej literówek. Styl ten sam co w pozostałych częściach. Robi się coraz ciekawiej, tylko czemu takie to krótkie. Nawet się rozsmakować w treści nie zdążyłam i już koniec.

Nadal przeszkadza mi za szybkie przemieszczanie się między wątkami, ale nie zauważyłam jakichś większych zmian- wszystkie części są utrzymane w podobnym (smutnym) klimacie. Zastanawia mnie tylko skąd Hermiona wytrzasnęła tyle tych tabletek nasennych, a także jakim cudem zdążyła zażyć ich aż kilkaset, bo zazwyczaj w kilkanaście minut po zażyciu jednego opakowania traci się przytomność (na wszelki wypadek uprzedzam, iż posiadam te informacje od kilku osób, które eksperymentowały z tego typu środkami, a nie z własnego doświadczenia bo mi jeszcze życie miłe ) , a nie połknęłaby za jednym zamachem całego wiadra tabletek. Po co w ogóle połykała to cholerstwo skoro mogła po prostu machnąć Kedavrą i po krzyku.

Smutne. Więcej nie potrafię powiedzieć. Opowiadanie mi się podobało. Niby takie proste, ale daje do myślenia. Pisz dalej, bo nie mogę się już doczekać dalszego ciągu.

Gratulacje. Opowiadanie jest świetne. Ma swój klimat, jest poprawne stylistycznie, literówek czy ortografów raczej nie zauważyłam. Denerwują mnie tylko odrobinę ciągłe zmiany czasu i miejsca akcji. Chodzi mi o to "skakanie" między kilkoma różnymi wątkami. Niech te fragmenty opisujące uczucia poszczególnych osób będą trochę dłuższe, bo chociaż bardzo się staram trudno mi za nimi nadążyć.

Jest napewno ciekawszy niż ,,Narodziny". Tylko taki jeden mały błędzik:



,,Przed ołtarzem, tyłem do mnie, klęczy ciemnowłosa kobieta w białej sukni, której krańce sięgają pierwszego stopnia. Kiedy odwróciła się do mnie i skinęła ręką bym do niej podszedł"

Jeśli dobrze się wczytac w treśc to opowiadanie nie jest nudne. Muszę natomiast stwierdzić, że jest za krótkie i zanim sie dobrze ,,rozpędze,, w czytaniu już sie kończy.

Na początku to było odrobinę denne, ale teraz jest lepiej. Akcja się rozkreca. Czekam na next parta.

Chociaż narazie na forum nie zamieściłam żadnego to też piszę ficki, a natchnienie tak po prostu przychodzi. Tylko, że u mnie to jest dośc nietypowe, bo najpierw do głowy przychodzi zakończenie punkt kuliminacyjny całego opowiadania, a potem dopiero wymyślam opis postaci i resztę opowiadania.

Interesujące. Na początku wydawało mi się trochę nudne, ale potem akcja nabrała rozpędu.

Podoba mi się. W przeciwienstwie do niektórych ficków o Potterze nie jest nudny. Piszesz w podobnym stylu co Rowling i dobrze ci to wychodzi.

Twój ff jest bardzo realistyczny. Niektórzy rzeczywiscie znajdują się w takiej sytuacji. Pozatym opowiadanie świetne. W dobrym stylu.

Rzeczywiście, bardzo wciągające. czytając je odczuwałam pewien dreszczyk. udało ci się stworzyć w nim tajemniczą atmosferę