Zielono-melonowe paznokcie
Skrzą się
złotem
Podobno wiosna hula na łąkach.
Nie daje spokoju
Swym
kwietniowym dzieciom
Wychowuje je według stereotypów
I bije gałęziami
Aż w uszach świszczy.
Pełna werwy i rozmachu
Podsyca ogień, który
nie powinien
Tak wcześnie zapłonąć.
Ah, podobno żyje się
raz!
Weź mnie za rękę i utopmy się razem
W naszych gorzkich
żalach.
Muszę przyznać, że mi się podoba. Przede
wszystkim forma -- ciekawa. I końcówka -- niespodziewana. Dodatkowy plus za
"zielono-melonowe paznokcie" =) Ogólnie -- wrażenie
miłe.
Nie odpowiada mi jedna za bardzo to, że ma się wrażenie, iż to
tylko proza podzielona na wersy. Nie lubię, kiedy wszystko ma swój jakiś
logiczny ciąg w wierszu -- ale to tylko bardzo subiektywne odczucie, więc
się nie zrażaj =)
Brawa za końcówkę, no =)
Ja wiem... do końca przekonana to nie
jestem.
Podobała mi sie bardzo końcówka i tu muszę Ci pogratulowac
Co do reszty- nie bardzo mnie ruszylo.
Pomysl...jakby
taki oklepany?
Ale niezle
A mi się bardzo podoba. Podbiłaś mnie
fragmentem:
QUOTE |
Podobno wiosna hula na łąkach. Nie daje spokoju Swym kwietniowym dzieciom |
interesujace...
podoba mi sie środek
^^'
początek i zakonczenie takie sobie...
paznokcie moim zdaniem
za bardzo wydumane...
a topienie się w żalach za
proste...
natomiast bardzo mi sie podobało wychowanie według
stereotypów
no super wkomponowane w temat
ogólnie podoba mi
sie...
podoba mi sie jak piszesz...
czuć swobode i
nieskrepowanie...
mozna swobodnie oddychac, czytając...
Powered by Invision Power Board (Trial)(http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)