Heh. Do tej wyliczanki dodałabym jeszcze wizytę u św. Munga - konkretnie scenę kiedy Harry, Ron i Hermiona [nawiasem mówiąc to czy to nie dziwne, że w książce zawsze wymienia się ich w tej kolejności?;p] spotykają państwa Longbottom'ów. I to był dla mnie najsmutniejszy fragment w tej książce. Paskudne uczucie, kiedy się to czyta.

Co do tej sceny ze śmiercią Syriusza to raczej nie była ona jakoś specjalnie dołująca. Cała rzecz odbyła się szybko i bez bólu, więc nie rozumiem tej całej histerii ;o. Ba, w sumie to nawet dla niego lepiej. Skoro Luna twierdzi, że te głosy za zasłoną należą do umarłych to w sumie spotka starego kumpla. Chyba lepsze to niż siedzenie w domu swojej znienawidzonej matki z tym durnym Stworkiem i znoszenie złośliwych uwag Severusa.

A, no i scena w GP, kiedy Black wdaje się w sprzeczkę ze Snape'em. Jawna złość tego pierwszego i chłodne opanowanie drugiego. Jak dla mnie świetna scena.

To było dobre, ale mnie się najbardziej spodobał opis jak to bliźniacy wiali ze szkoły. Mimo to szkoda, bo oni dodawali humoru tej książce.

Mi sie najbardziej podobała ucieczka bliźniaków 9 nie bylić z bliźniaczkami z LSM'u )
Tak mi przykro bylo bo oni tacy fazowicze... ;(

Rozplakalam sie przez smierc Syriusza, pocalunek Harry'ego i cho to pomylka, skad wiesz, ze nie jestem dobry w lozku- miodzio.

To sprawa dziewczyn... rotfl
ale to brzmi.
Miło że harry wreszcie dojrzewa i tyle.

No, to kiedyś musiało nastapić... Byłoby dziwne, gdyby Harry przez całą swoją edykację żył w takim "celibacie"...

Jak dla mnie JkR zdecydowala sie na ten pocalunek zdecydowanie za pozno a wybor osoby i ten placz to b. oryginalna pomylka.

A ja obstawiam:
"skąd wiesz, że nie jestem odważny w łóżku???" - tutaj zaczęłam chichotać jak głupia.

A pocałunek Harry'ego i Cho był opisany... ładnie. ("Widział łzy przyklejone do je rzęs"). Podobało mi się też, jak Harry powiedział o tym Ronowi i Hermionie ("Ha!" - Ron wyrzucił w górę zaciśnięta pieść i ryknął smiechem tak głośnym... etc.) i tekst Hermi do Rona: "To, że twoja wrażliwość uczuciowa mieści sie w łyżeczce od herbaty, nie znaczy że wszyscy inni są tak upośledzeni!" - czy jakoś tak).

Ja prawie płakałam nie w momencie śmierci Syriusza (nie... tu też.... ), ale najbardziej, czytając o rozpaczy Harry'ego w rozmowie z Dumblem. Jak on tak krzyczał, to.... Albo jak wspominał Syriusza, siedząc nad jeziorem. (ten cytat tez znam na pamięć, ale dam sobie spokój).... To było takie smutne....

mi sie najbardziej podobało, jak harry zajrzał do myslodsiewni no i zobaczył swojego ojca i Snape'a. To było naprawdę bardzo wzruszajace i po tym rozdziale zupełnie zmieniłam nastawienie do Snape'a. No i jeszcze super była oklumencja...no i jeszcze bardzo bede teskniła za Fredem i George'm...byli tacy zabawni...

hmmm duzo osob w spomnialo o texcie: "a skad ci przyszlo do glowy ze nie jestem odwazny w lozku?" kurde, jakas dziwna jestem bo zupelnie tego nie kojarze! mozecie mi jakos przyblizyc kto to powiedzial i w ktorym mniejwiecej momencie, bo czytam 1 tom jak narazie a nie bede mogla sie doczekac

Hefaj, ty lepiej jednak nic nie mów, bo trochę te twoje komentarze nie potrzebne.

voldzia - to powiedział Potter w rozmowie z Dudleyem, kiedy Dudley nabijał się z jego krzyczenia przez sen. Coś w stylu:
- w łóżku nie jesteś taki odważny, co?
- Skąd ci przyszło do głowy, że nie jestem odważny w łóżku?
I potem coś było, że Dudley się śmiał, że Harry krzyczał "Nie zabijaj Cedrica, nie zabijaj Cedrica!' i było 'kim jest ten Cedric, to twój chłopak?'
To się potter wkurzył i wyciągnął różdżkę.
No a potem dementorzy, itd.

hmmm..tak w sumie to skoro mówi że czyta 1szy tom to raczej tego tam nie znajdzie , no nie ?

no, w tamtymn poście tego nie powiedziała ^^"

Śmierć Syriusza... czytałam to o 1 w nocy, a rano moja poduszka była jak przesiąknięta gąbka...
Albo jak pisało gdzies na początku "Harry zobaczył na podłodze ciało Rona" ... taki szok... jadłam wtedy obiad i mi talerz o mało nie wyleciał... heh... lubię takie kawałki :-)

Szczerze to mi się nie chce czytać całego tego tematu, więc odpowiem prosto na niego:P
Dla mnie takimi wyjątkowymi momentami było;
Pojawienie się Luny:D
Pod koniec książki jak Harry gadał z Luną (jakie to było romantyczne)
No i śmierć Syriusza

Wyjątkowy moment.
No dla mnie to z pewnością śmierć Syriusza.
No ale są jeszcze spotkania GD, no a najbardziej mnie rozbawiło jak Harry powiedział o pocałunku z Cho był "mokry".

Tak zapomniałam o tych spotkaniach Gwardi Dumbledora.
Ale najbardziej mnie wkórzyła Cho na rantce z Harrym:P!!

Dla mnie tam najlepszymi momentami były:

``scenka, w której Harry I Neville uciekali przed smierciożercami
``Św. Mungo nie do pobicia
``ryczałam od śmierci Syriusza do końca książki
``jak się wszyscy uczepili tego całowania to ja cos powiem... lepiej że to stało się wtedy, niż miałoby nie być w ogóle

TADAM!

Hehe no w sumie, to i dorze, bo gdyby tego nie zrobiła to harry(o ile) nie byłby nigdy z Luną. A mi ta para nawet odpowiada:P
No tak św. Mungo, tez byl niezly

Harry & Luna... udana para lol pasują do siebie "oryginalnością"

Heh no dla mnie może być . Na początku mi się to za bardzo nie podobało ,ale teraz, czemu nie.
A jeszcze mi się przypomniało bardzo mi się podobał koniec książki. Czyli grozenie Dursleyom.

Jakby się tak zastanowić to Luna Lovegood, gdyby była starsza o jakieś 40 lat, bardzo pasowałaby do Szalonookiego Moody'ego... pasują do siebie sposobem bycia (pozytywnym, jak dla mnie)

Moja wypowiedź

echhh to żeś mnie zaszokowała............
Nie no pasową raczej by nie pasowali do siebie.... Ale haraktery mają podobne....
No i co mogę powiedziec, Luna ma szczęści, że jest młodsza o te 40 lat.

Jak dla mnie to zupełnie nie pasują do siebie. To że są dziwni... no brz przesady Dumbel tez jest dziwny. Dużo jest dziwnych postaci.

a charaktery to luna i moody mają jak dla mnie zupełnie różne!

Syriiuszka -> dzieki za wyjasnienie, widocznie mi sie to nie skojarzylo tak ;] hehe