I tak, jeśli już, zamierzam kupić wersję z brytyjską okładką dla dorosłych. Amerykańską będzie miało polskie wydanie, więc tak czy siak będę je miał za te pół roku w domu. (Siostra nie zna angielskiego, a też lubi Harry'ego)

Nie, co innego wątki uprzyjemniające fabułę, śmieszne epizody, ozdobniki, dzięki którym milej się czyta, a co innego sytuacja, która mogła być załatwiona jednym zdaniem, nie jest śmieszna czy szczególnie interesująca a mimo to rozwleczona na połowę rozdziału. W jakimś celu została napisana, skoro nie w celu rozśmieszenia, uprzyjemnienia nam czytania itd. to po to, byśmy się czegoś dowiedzieli. No, jest też możliwość, że bez tego zabiegu rozdział byłby za krótki więc pani Rowling potraktowała to jako zapychacz, ale jakoś mnie to nie przekonuje.

Jest to sytuacja z cyklu: wiarygodność. Są pewne rzeczy, które można pominąć, inne wymagają wyjaśnienia. Oraz logiki.

Logiczne było, że Dumbledore'a żywo interesuje los Grimmauld Place. A ten sposób sprawdzenia był najsensowniejszy. Skąd niby miałby to wiedzieć "z góry", skoro pojawiła się masa ewentualnych zastrzeżeń, wynikających z tego, co dotychczas o Blackach wiemy? Pisarz tworząc jakiś świat, jakieś realia, jakieś postacie, musi się ich trzymać. Inaczej wszystko jest bez sensu.

I to jest to, o co mi chodziło .

Ten post był edytowany przez owczarnia: 03.07.2007 01:40

Ej, może ja już zaczynam wariować z powodu bliskości VII tomu, ale zauważyłem coś ciekawego. Tom szósty, rozdział "Prośba Lorda Voldemorta", strona 468 wydania polskiego, miękka okładka:

Na brytyjskiej okładce dziecięcej pomiędzy innymi skarbami widać zbroję. Pomyślałem, że może to skrytka rodziny Smithów albo Burkesa, o ile po śmierci Chefsiby udało mu się przejąć skarby tej kobiety.
Okładka

O. Bardzo dobre. Coś w tym jest na pewno. Czyli można by przyjąć, że to miejsce na okładce jest miejscem ukrycia czarki Huffelpuff, albo tak myślę, moze ta zbroja jest Horcruxem? Pamiątką po Ravenclav?

O. Ciekawe spostrzeżenie. Jednak co do zbroi to chyba szybciej Godryka, niż Roweny.

Możliwe, ale podobno wszystkie pamiątki po Gryffindorze są bardzo dobrze strzeżone.
I co ja gadam. Przecież na pierwszy rzut oka widać, że to miejsce z okładki jest dobrze strzeżone.

Wg tego, co wiemy, jedyne pamiątki po Gryffindorze to miecz (w gabinecie Dumbledore'a) i Tiara Przydziału (która wedle strony Rowling horkruksem nie jest).

Do miecza bardzo pasuje mi zbroja...

Ludziom, którym od teorii wiążących HP z symboliką religijną robi się słąbo - odradzam. Wszystkim innym ahglojęzycznym polecam (z zaznaczeniem, że jeszcze nie przeczytałem całego uważnie). Owczarnie pozostawiam przed wyborem - chyba nie przepada za Grangerowską interpretacją Pottera, ale artykuł jest o Norbercie. I o tym, że smok na okładce to musi być on.

a ja się nie zgadzam. Wg mnie cała sytuacja została przedstawiona tak dokładnie (nie oszukujmy się, wiele podobnych zdarzeń zostało opisanych jednym zdaniem lub w ogóle - wynikały z późniejszych wydarzeń) ponieważ miało to jakiś cel. Może chodziło o to, żeby pokazać, że Stworek wykonuje polecenia Pottera, a co za tym idzie może śledzić Malfoya. A może po coś co się zdarzy w VII tomie, zobaczymy 21 lipca.

Mi sie najbardziej podoba brytyjska okładka dla dorosłych
Ale nie muszę przyznać ze ta okładka dla "dzieci" jest rzeczywiście jak dla dziecka zrobiona ...
A czymś sie te książki różnią czy tylko okładkami??

Czy sami norbertanie to śmiem wątpić. Benedyktyni odpowiadają za przetrwanie właściwie wszystkiego co się z czasów antyku ostało. Rolictwa, pisma, sztuki, inżynierii czego chcesz. W sumie nie muszą być skromni.

I co ma do tego 'Granger i reszta'? Zacytowali jeno jakieś norbertyńskie dokumenty. Zaiste powód, żeby zapaść się pod ziemie.

Wydaje mi się też, że na tyle sporo tez Grangera dotyczących siódmego tomu się sprawdzi, że to straszliwe fo pa zostanie mu wybaczone. No ale tu się oczywiście wszystko okaże.

Ten post był edytowany przez Katon: 12.07.2007 16:47

Jestem dziwnie spokojny, że jakby się nie spełniły to i tak uznasz, że spełniły się jak przepowiednie Nostradamusa. Poza tym nie ma tu wnioskowania. Wynikania. To chyba oczywiste. Podobieństwo jest jakimś tak kulturowym i może całkiem błędnym tropem. Ale Rowling raczej nigdy nie wymyśla imion ot tak. Zwykle mają chociaż cień znaczenia. No ale tu zapewne chodzi o Norberta z M jak Miłość.

Tacy są wokół każdej teorii. Kiedyś nawet miałem plan szukać i dyskredytować 'odkrywców', ale uznałem, że mi się nie chce.

Jeszcze nigdy okładki tak nas nie zmyliły.

NIGDY bym nie pomyślał, że miejsce z okładki amerykańskiej to Wielka Sala. Przenigdy. Nigdy nie uwierzyłbym, że smok z okładki luksusowej ma znaczenie tylko jako metoda ucieczki (wspaniała, nawiasem mówiąc). I nie przypuszczałem, że na plecach Harry'ego na okładce brytyjskiej dziecięcej jest goblin, a nie skrzat domowy.

Oj, co fakt, to fakt... Też bym nigdy nie pomyślała o tym. Okładki nieźle nas tym razem zmyliły, nie ma co...

Czyżby polska okładka...?






Polkowski przecież powiedział, że co do tytułu nie jest jeszcze pewny...

jak dla mnie tytul odpada. Już raczej "Relikwie Śmierci", chociaż te relikwie też tu mi średnio pasują. Z drugiej strony tytuł nie może zbyt wiele mówic o treści jednak.

Dzis MediRodzina ogłosiło, że jednak "Śmiertelne relikwie". Premiera 25/6.01.2008.

"Śmiertelne Relikwie". Ok.

Czy tylko ja mam wrażenie, że to tłumaczenie zostało spartolone?

Nie. Nie tylko Ty.


Z tego tytułu wynika, jakby te relikwie (dobra, pal licho relikwie czy regalia) były śmiertelne, znaczy sie powodowały śmierć. Powinno być raczej Relikwie Śmierci (jako że niby zostały stworzone przez śmierć. No przynajmniej ja tak uważam...

Heh, no właśnie. Te śmiertelne relikwie brzmią dla mnie tak samo dziwnie i śmiesznie, jak wtedy, kiedy pierwszy raz to tłumaczenie usłyszałam. Ale w sumie mnie to rybka, zauważyłam, że od czasu szóstki mój angielski podszkolił się na tyle, że dużo lepiej czyta mi się oryginały niż tłumaczenia, więc pewnie tłumaczenia nawet nie kupię.

A tak btw tłumaczeń - natknęłam się już gdzieś na stronce na tłumaczenie pierwszych kilku rozdziałów, koszmarne zresztą. Jeszcze chwila i czeka nas inwazja podnieconych nastolatków.

To się ich odinwazjuje, bo Magiczne upowszechniać pirackich tłumaczeń nie ma zamiaru.

Mam taka nadzieję właśnie. Cieszę się, że udało mi się ustrzec od spoilerów tym razem. Jedyne, co wiedziałam, to to, że Snape będzie dyrektorem Hogwartu (usłyszałam to w radiu). Nawet epilogu nie przeczytałam.

(Aczkolwiek sama wczoraj popełniłam pirackie tłumaczenie pierwszego rozdziału. Na swoje usprawiedliwienie mam to, że zrobiłam to do prywatnego użytku, co by przekonać siostrę do sięgnięcia po oryginał. Chyba się udało.)