Katonie, z ciekawości - czytałeś Browna w oryginale, czy w tłumaczeniu?

Czytałam Browna w oryginale. Co prawda tylko jedną książkę, tę z meteorytem i rekinami na końcu (Deception Point bodajże, ale nie dam sobie ręki uciąć). I wydaje mi się, że w oryginale jest jeszcze gorzej niż po polsku. Gościu ma uczulenie na zdania złożone chyba, co zostało odrbinę naprawione w tłumaczeniu, a jak już zdanie złożone zbuduje, to ciągnie się przez pół strony i na koncu nie wiadomo, o co w ogóle chodzi.

Ten post był edytowany przez hazel: 20.08.2007 14:59

Po polsku.

Przeciwieństwem słabego jezyka nie jest mocny język, tylko dobry język.

Cóż. Myślę, że Dostojewski pisze dobrym językiem. I Bolesław Prus. Dick też. I Rowling w sumie też. I tysiące pisarzy.

Ja pier... wiem, ze nie mocny, zgrywam się.
Rowling? Rowling pisze najprostszym jezykiem z mozliwych.

//hazel

Ten post był edytowany przez hazel: 20.08.2007 15:03

Prostym - oczywiście. To przecież książka dla dzieci (głownie). Ale ja nie widzę powodu, dlaczego stawiasz znak rowności pomiędzy "prostym" a "słabym".

Ten post był edytowany przez hazel: 20.08.2007 15:02

Bo jestem ciekawa o co chodzilo Katonowi z tym, ze Brown pisze słabym językiem. <;

Prosty język jest znacznie częściej dobry niż język wydumany. Patrz: pewien Paulo.

Pewien Paulo wcale nie pisze jezykiem znowu jakimś wydumanym. Sam styl może jest taki.. jakbytookreślić : rzeczy mniej istotne są zbyt mocno podkreslane, jeden rzeczownik okresla 3 linijki przymiotnikow, tu sie zgodze, to mi sie akurat nie podoba w książkach Paulo. Ale język jest dosc prosty. W porownaniu z przykladowym Sienkiewiczem , gdzie dominuje jezyk staropolski i słowotwórstwo.

Ten post był edytowany przez abstrakcja: 20.08.2007 15:08

Tu bym się pokłóciła. Określenie "wydumany" pasuje do pisarstwa Coehlo wręcz idealnie. W pewnych wypadkach nie jest to wadą, ale jak wiadomo, nadmiar dobrego z reguły szkodzi.

oh, ja własnie czytałam tego nieszczęsnego Alchemika w wieku lat 15 bodajze i byłam zachwycona, ale to przechodzi!
no moze mojej matce nie, ale ona jest z tych egzaltowanych.
poza tym ja rozumiem, ze moze sie podobac taki jezyk, gdzie Miłość i Przyjaźń pisane są z dużej litery, ale no nie upierajmy się, że to nie jest wydumane, bo jest.

Ten post był edytowany przez PrZeMeK Z.: 20.08.2007 15:49

Wiecie co? Chyba wezmę i przeczytam tego "Alchemika", tym bardziej, że gdzieś po domu się wala. Lubię wiedzieć, o czym mówicie.

Coelho - poza byciem "dla afektowanych nastolatków" - nadaje się też do czytania lekkiego, na gorące letnie popołudnia. Albo przeciwnie, na długie, deszczowe wieczory.

Edit@down - zgadzam się z tym:

Miałem taki moment i od niego zaczął się u mnie szał na Coelho. Potem osłabł.

Ten post był edytowany przez PrZeMeK Z.: 20.08.2007 15:59

Mój ojciec po przeczytaniu 1 ksiązki Coelho powiedział, że 'juz nawet ten Twoj Potter jest lepszy' a Harrego zasadniczo niecierpi. Z kolei kumpel , co studiuje informatyke , nie jest jakims wydumanym kolesiem co buja w obłokach, a Coelho uwielbia. Moze w moim wieku ludzie za bardzo angazuja sie uczuciowo w pewne sprawy, ale uwierz mi, są i tacy, którym to zostaje.. Ja bym osobiscie nie chciała się tego pozbywac. Przyjazc i Milosc zawsze są i będą u mnie w zyciu z duzej litery.

amen.

Najbardziej dwuznaczny komentarz ever.

Tak sobie myślę, że z perspektywy Abstrakcji faktycznie możemy wyglądać jak banda cynicznych malkontentów. Ale życie już takie jest, że albo wykazujesz dystans, albo się chlastasz czy co to tam teraz modne jest.

taaa, żyletki w skórze, krew sika i robimy zdjęcia na bloga ;]

Oj, te blogi załamanych nastolatek, rozważających bolesne drogi samobójstwa, to jest zupełnie odrębny temat do dyskusji. Mnie to chyba po prostu śmieszy.

A mnie smuci, bo znam jedną taką. Nimi naprawdę ktoś powinien się zająć.

Matko, ale przecież jeśli się ktoś wyśmiewa z pisania Miłości z wielkiej litery to wcale nie znaczy, że ma w dupie miłość.

A jakie niby pozaliterackie względy mają wpływać na moją ocenę Coelha? Z Brownem się domyślam o co Ci chodzi i może w jakimś stopniu masz rację, ale trudno jest mi cenić pisarza, który mnie obraża. Dostojewskiego cenię chociaż mnie obraża jako Polaka, ale no jemu jednemu mogę odpuścić.

Boże, hazel. Nie ma albo - albo . Świat nie dzieli się na czarne i białe. I ja się bron Boze nie chlastam, nie piszę jak mi jest zle i nie szukam 100 sposobów na to, zeby sie zabic. Samobojstwo to sprawa o wiele bardziej powazna i skomplikowana niz Wam sie wydaje, wiec dajcie sobie wszyscy z tym spokoj. A dystans to ja mam.. do Waszej krytyki wzgledem mojej osoby. Na przyklad.

Ej, zaciekawiłaś mnie tą wzmianką o samobójstwie. Napisz o tym ze swojego punktu widzenia. Chciałbym się dowiedzieć, co kryje się za zdaniem "Samobojstwo to sprawa o wiele bardziej powazna i skomplikowana niz Wam sie wydaje".
Naprawdę. To nie jest szyderstwo.

Nikt z nas nie twierdzi, że samobójstwo to śmieszna i prosta sprawa.

Ja tez uwazam ze Brown jest do uja pana wafla jezykowo beznadziejnym pisarzem. I fabularnie tez. I Twoja matke tez.

Ej no Katon przestan, jak nie jak tak. Nie wiesz?

Natomiast popsamobójstwo jest śmieszne, żałosne i zabawne. ALe to gorzki śmiech. Bo czasem takie gotycko-emowe klimaty mogą kogoś młodego i głupiego naprawdę przekonać, że śmierć przy dźwiękach My Chemical Romance (jakkolwiek ich piosenka którą lubie bynajmniej nie jest mroczna, hyhy) to świetny pomysł.

Ciecie wzdloz jest znow w modzie.