Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Legenda (nk), dedykowane alergikom

Kiedyś, jeszcze jako Regis, obiecałem Villemo że popełnie jakieś dłuższe opowiadanie a do tego(o zgrozo!!!!) z fabułą. Oto i spelniam mą obietniece, pomimo iz jakies bardzo dlugie toto nie bedzie.


Zdarzyło się to bardzo dawno temu........ tak dawno, że najstarsze dęby, ani nawet dęby które kiedyś upuściły żołędzie z których te najstarsze dęby wyrosły nie pamiętają tych czasów i tak daleko że choćbyś założył żelazne chodaki, wziął w dłon zelazny kostur i ruszył, to chodaki starłyby się na proch, a kostur skruszał nim dotarłbyś chociaż do połowy drogi. Gdybyś jednak okazał się wędrowcem tak dzielnym, iż podążałbyś dalej raniąc bose stopy o szczyty ogromnych gór i przedzierając się przez nietknięte ludzką stopą mateczniki walcząc z głodem, wycieńczeniem i największym wrogiem podróżnika, zwątpieniem, to po 7 latach, 7 miesiącach i 7 dniach dotarłbyś do krainy tak czarownej, że zapragnołbyś zostać w niej do końca swych dni. Zachwycony zielenią łąk i pagórków, czystością strumieni i błękitem nieba podążałbyś dalej w głąb owego przecudnego kraju, aż ujrzałbyś ruiny ogromnego, promieniującego majestatem zamku. Oszołomiony jego wspaniałością zapragnąłbyś wejść na dziedziniec, tak ogromny jakoby rynek miasta, a tam oczom Twoim wędrowcze daneby było ujrzeć widok najcudowniejszy jaki tylko oko ludzkie na tym świeice ujrzeć może. Zobaczyłbyś krzak bzu. Zieleń jego liści uświadomiłaby Ci, żeś nigdy dotąd nie widział prawdziwej zieleni, a jego kwiaty nie pozwoliłyby oderwać od nich wzroku, tak bowiem są piękne i nienaruszone. Także Twe inne zmysły, wędrowcze poddałyby się słodkiemu oszołomieniu pozwalając Ci zatopić się w słodyczy i delikatności zapachu, oraz ukoić swą duszę w cichym brzęczeniu pszczół i trzmieli.......Krzew ten rośnie w tym miejscu od wieków, a z ruchu jego gałęzi wciąż można wyczytać historię dzielnego rycerza Zyrteca, który ocalił od śmierci króla. A było to tak..........


Ciąg dalszy jutro, narazie dałem wam tylko wątpliwej jakości przedsmak. Nie umiem pisać takich długich fragmientów bez przerw.

No więc wstępik fajny i zapowiadający rozkosze czytania Z większą wypowiedzią jeszcze się wstrzymam, ale już chyba kiedyś mówiliśmy, Katon, że chyba się rozumiemy

No narazie to malo moge powiedziec... poczekam na rozwój akcji, ale wiesz co mi sie podoba? Ten styl, taki starodawny i troche bajkowy. To mila odmiana...

regis, nie bądź taki skromny! "wątpliwej jakości", dobre sobie

przerwać w takim momencie _-_ no, dawaj szybko ciąg dalszy =)

Zaczyna się bardzo ciekawie. Masz świetny styl pisania, taki 'starodawny' (przynajmniej w tym ff'ie). Bardzo mi się podoba. Nie mam zastrzeżeń. Mam nadzieję, że niedługo napiszesz następną część.

nie wiem, jak mogę się wypowiedzieć na temat tego ff... bardzo oryginalny pomysł, fajny styl pisania, ale z dalszą oceną powstrzymam się do następnego parta

Czas na ciąg dalszy.......


Król Bolgweryk był władcą dobrym i wielce sprawiedliwym. Dobrych nagradzał, zbrodzieji karał, a poddanych zanadto daninami nie uciskał, toteż szanował go lud i kochał. Miał już monarcha swoje lata i zbliżał się z wolna ku jesieni swego żywota, na którą był gotowy, gdyż nie boi się starości człek, któren całe swe życie godnie postępował i nigdzie nie uchybił w swych obowiązkach, a tak właśnie życie przeżył Bolgweryk, syn Berongwira. Znany był też z tego iż wielkim umiłowaniem darzył on zieleń wszelaką i przyrodę, czego znakiem widomym był ogród królewski, tak przecudny, że z całego świata podróżni zjeżdżali ów ogród podziwiać i dziwowali się wielce jego pięknu. Najbardziej zaś ze wszytkich roślin kochał Bolgweryk bzy. Często, w ciepły dzień można było ujrzeć króla wolno przechadzającego się po między rozłożystymi drzewami i przystającego w zamyśleniu obok krzewów bzu, by ukorzyć zmysły ich upajającym zapachem. Mówiono nawet, że monarcha nie tylko rośliny kocha ale i rozmawiać z nimi umie, czego jednak nikt nigdy nie widział, toteż poświadczenia rzadnego na owe praktyki nie było. Tak więc żył władca pośród swych ogrodów, otoczony miłością poddanych i szacunkiem sąsiadów, aż do dnia, gdy nagle zachorował. Nie była to jednak choroba zwyczajna, jaka pojawia się szybko, trawi ciało gorączką i na męki je wystawia po to jeno by dniach kilku opuścić ciało i dalej w świat ruszyć. Bolgweryk zachorował ciężko. Kasłał okrutnie i krztusił się tak, iż wydawało się że ducha wraz z płucami na zewnątrz wyrzuci, gorączka męczyła go wysoka i nie opuszczała go nawet na chwile, tak iż nie miał nawet chwili wytchnienia od bólu i mąk. Oczy jego co rusz zachodziły łzami, puchły i czerwieniały, myślałbyś że szreszeń go pod powiekami pokąsał okrutnie. Tak zachorował król Bolgweryk w smutek wprawiając dwór swój i poddanych, jako że ci władce swego miłowali. Wezmano najlepszych medyków, mędrców, znachorów i magików z całego królestwa a i także z krajów sąsiednich i ziem odległych, aby orzekli na co monarcha zachorzał i coli przedsięwziąść. Był królewski medyk Flegamin i znachorka Smecta. Przybył z daleka słynny mag Prosac i mędrzec Gripex, a nie zabrakło i wielkiej sławy cyrulika Goptenem zwanego. Badali oni króla i radzili, a każdy jeden co innego radził, toteż kłucili się między sobą okrutnie. Flegamin przykazał dawać królowi syrop odkrztuśny, by chorobę z płuc całkiem wykaszlał, za co Prosac od głupców go publicznie wyzwał, tłumacząc, iż dolegliwości monarchy z przyczyn psychicznych się wywodzą i jeśli Bolgweryk nadmiernych trosk i strapień unikał będzie, choroba sama go opuści. Znachorka Smecta zaś tego znów mataczem podłym nazwała ogłaszając wszem i wobec, że w żołądku rzecz ma miejsce i jej preparat wnet kiszki króla przeczyści, gdzie nieczyste ohydztwa się zalęgły i chorobę wywołały, czemu kłam zadał Gripex przysięgając na sówj honor, że Bolgweryk od złego powietrza się pochorował i przykazując ostrożność, by na innych ohyda nie przeszła. Tak to na zamku królewskim przekrzykiwali się najsłynniejsi medycy, bardziej atakowaniem sibie zajęci niż leczeniem króla, ten zaś słabł ciągle przez chorobę tarmoszony. Pewnego jednak dnia, na zamek przybyła młoda, nieznana nikomu znachorka Claritina...........


Ciąg dalszy wkrótce.

Podoba mi sie styl. Orginalny, starodawny , basniowy styl... ale poza tym to hmmm, chociaz... kiedsy uwielbialam legedy... jednak by ocenic legende trzeba ja przeczytac cala . Dlatego czekam co wyniknie z tej któlewskiej choroby.

ładne =) delikatne nawiazania do znanych mniej lub bardziej ksiązek i reklam mdykamentów dają całkiem ciekawą mieszankę =)

Czekam na CD =D

Ja być alergik, więc za dedykację ślicznie tnx.
A ffick zapowiada się nad wyraz interesująco. Szczególnie świetny wstęp. Bardzo dobre i zaskakująco ciekawe porównania. Hmmmm... niema co pisz tak dalej to zchęcią poczytam.

twój oryginalny styl pisania bardzo pasuje do legendy. w sumie jeszcze takiego czegoś nie czytałam, ale muszę przyznać, że napisane jest bardzo ciekawie.

jestem chyba walnięta ...śmiałam sie jak głupia kiedy to czytałam oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu ,zarąbisty jest ten starodawny jezyk, bardzo bardzo mi sie podoba

ty Katon........nie ściemniej że cie nikt nie czyta .....mialam zamiar wcześniej to przeczytać ale jak zwykle ten czas.....ale znalazłam moment ijestem pod wrażeniem, naprawde bardzo udane ff, piekny styl i ma to coś że sie łatwo czyta i szybko.....pomysł oryginalny i pomysłowy.....dobrze ci idzie i oby tak dalej......będę śledzić (śledź jeden ze mnie ) twoje poczynania literackie........bardzo ciekawe (drapie sie po brodzie).....bardzo...

rzadnego ---> żadnego

a tak poza tym... miodziu. Ten styl przede wszystkim - starodawnej legedny.
Nie będę cię zbyt wychwalał, żebyś nie zamknął się w sobie, ale wiedz, że mi się podoba. straszliwie

No świetne! Ten styl jest genialny, uwielbiam takie zamotane, długie zdanka z przestawnym szykiem! Bardzo mi się podoba, naprawdę świetnie to jest opisane. Tylko te błędy ortograficzne się w oczy rzucają.
Jam też alergik, dlatego mnie to zaciekawiło. Będę czytać, nie ma co.
Miodzio!

Niom - ortografia - a poza tym - przypatrz się trochę budowie zdań - to, że stylizujesz język ficka na staropolszczyznę nie zmienia faktu, że owa budowa czasami ma dość wyraźne zaburzenia... (nie chodzi mi tu o to, co Aeth powiedziała - to jest ok, po prostu w środku zdań czasami robi się troche "dziwnie"

QUOTE

Miał już monarcha swoje lata i zbliżał się z wolna ku jesieni swego żywota, na którą był gotowy, gdyż nie boi się starości człek, któren całe swe życie godnie postępował i nigdzie nie uchybił w swych obowiązkach, a tak właśnie życie przeżył Bolgweryk, syn Berongwira.

Na przykład w powyższym zdaniu - głównie to, co podkreśliłem, ale nie tylko... )

Miałem wymieniać błędy, ale w sumie - wyżej to już załatwiłem/liśmy

Fick jest ciekawy i całkiem śmieszny. Czasami ciekawe skojarzenia przychodzą na myśl - tak trzymaj.

Fick jest superasny
Czytałam prawie bez tchu
tak trzymać
ikar-mam okienko

tak jak już wszyscy powiedzieli - ten stary język urzeka mnie głónie w tym opowiadaniu. w sumie jeœli zachowasz ten styl to nie zepsujesz zbytnio ff'a, nawet jeœli wymyœlisz bzdurne zakończenie.

Zbadała owa nikomu nieznana dziewczyna króla Bolgweryka, chociaż z początku psioczyli medycy wielce, że jakowaś partaczka się za poważne i wielce uczone sprawy zabiera, a stało się to za sprawą córy królewskiej Admirandy, rodziciela swego nad wszystko miłującej. Ona to nakazała Claritinę do komnat monarszych wpuścić, gdyźli poczynała już nadzieję tracić iż uczonych mędrców rady i medykamenty cokolwiek przeciw tak okrutnej chorobie zdziałać mogą, a że znachorce młodej jakowąś dobrocią szczerą z oczu patrzyło, tako i uczuła w swym sercu Admiranda nadzieję, że ta właśnie może jej ojca uleczyć. Nazajutrz odbyło się kolejne medyków zebranie na które i Claritina przyszła i z boku siadłszy rozmowie jęła się przysłuchiwać. Przekrzykiwali się znachorzy, medycy i magowie, jeden przez drugiego, bo li każden chciał udowodnić że to właśnie jego dyagnozyja jest najsłuszniejsza, aż kłótnie ową zaciętą uciął jako miecz srebrny przeczysty głos Claritiny, która rzekła w te słowa:
- Szanowni panowie i panie. Rumieniec wstydu me lico pokrywa iż ja kromna znachorka wśród tak znamienitych mędrców śmiem głos zabierać, aliści myślę, iż wiem co Najjaśniejszemu Panu naszemu dolega.
Po tych słowach spuściła oczy, jako dziewcze skromne i grzeczne, a grono mędrców aż z wrażenia zamarło. Wtedy ozwała się Claritina raz drugi, głosem nadal pokornym, a jednak jakby ździebło mocniejszym:
-Miłościwie nam panujący król Bolgweryk jest uczulony, a jego chorobę pyłki bzu, wdychane w nadmiernych ilościach wywołały.


Przepraszam że tak mało. Bardzo się spieszę, ale obiecuję że najszybciej jak będę mógł napiszę kolejny, dłuuuugi fragment.

tym razem wydało mi się za staropolskie, a za mało baśniowe, ale nie wiem...
no i straszliwie którtko - czekam na więcej, będzie można lepiej ocenić

Podoba mi się, bo bardzo pomysłowe i widać, że starannie napisane.
Są opisy, ale nie nudzą. To bardzo ważne.
I thx za dedykację.

Rzeczywiście, wydaje mi się, że zbytnio przejąłeś się tym, że podoba nam się starodawny język. Po prostu co za dużo, to nie zdrowo.
Akcja jest, ekhm, porywająca (czyt. czytliwa) .
Myślę, że możesz dodać więcej momentów całkiem humorystycznych, choć ta groteska również mi odpowiada.
Powodzenia

Nio nioo Katon...opowiadanko bardzoc ciekawe, mało błędów. Sytl jest bardzo miły. Masz talent chopie. Heh te azwy leków fajny pomysł. Ale ta choroba mnie dobiła myslałam ze jakas choroba nieznana a tu.....tylko uczulenie . Super piszesz. Wszystko sie do siebie klei. Pozdrowienia dla wszystkich i trzymaj sie Katon

Podoba mi sie pomysl z tym gawedziarskim stylem, a alergia na bez i imiona medykow zwyczajnie mnie rozbroily. Ale... zanim do tego doszlo, moje zeby zaliczyly morderczy zgrzyt (az myslalam, ze sie szkliwo zarusuje) na widok tej ortografii, a od interpunkcji az mi sie Windows zawiesil. Widac, ze sie przykladasz, ale bedziesz musiala nad tym popracowac.

Niestety kolejny odcinek dopiero po Świętach, teraz mam ledwie sekundkę na komentarz do komentarzy. Może w ostatniej części ze stylem trochę przecholowałem. Za ortografię przepraszam, wynika to z faktu że moje dziełko powatanje w momencie pisania, tzn. że to co widzicie jest pierwszą i jak narazie jedyną kopią. Przelewam na ekran to co sekundę wcześniej się urodziło i ma to swoje mankamenty techniczne jak ortografia i interpunkcja. Przepraszam jeszcze raz. Około wtorku będzie baaaardzio długa i myślę udana częśc kolejna.....