Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Moment, i inne wiersze...

Hm.... to pierwszy wiersz jaki tu zamieszczam. Prosze, żebyście pisali co o nim sadzicie.


Moment

Lekko tak skrzydła dryfują
Na szklistych falach nieba
Coraz szybciej i szybciej
Wiatr rozwiewa serca dość młode
By dały się omamić

Jak deszcz
Taki mały kapuśniaczek
Na początku niby nic

Lecz gdy wrócą do domu
Są zupełnie mokrzy

Lekkomyślnie nieostrożnie
Piją ambrozję ze złotego pucharu
Wielu piło przed nimi
Wielu już się otruło

Nieważne

To jest moment
Chwila uniesienia
Odmierzona
Czarną wskazówką
Na czerwonej tarczy

Mały sopel lodu
Który kiedyś stopnieje

Kałuża rutyny
Zdenerwowania
Zniechęcenia
Bólu

Wieczna

Ten post był edytowany przez Thrill: 20.09.2003 18:50

Nie wydaje mi sie to zbytni uczuciowe wiele serca chyba w to nie wlozylas...nie podoba mi sie....

nie tak źle. wieźmy pod uwagę, że to Twój debiut.
Zgodzę się z Mormalnielem, (znowu się spóźniłam!), trudno się połapać o co tu chodzi.
do tego słowa 'niewarzne' mi się podoba. dalej zgubiła wątek.
napisz coś jeszcze. tylko trochę bardziej zrozumiale
pozdrawiam ^^

zdaje mi sie, ze nieswiadomie chcialas kogos nasladowac, uwazajoc, ze napisanie uczuciowego wiersza, to banalna sprawa i kazdy moze.^^

ale w koncu, to debiut.
moze jesce cos z Ciebie bedzie.
tylko wkladaj w to wiecej serca.

Debiut nie debiut, muszę wyrazić szczere zdanie... Jest to zlepek ładnych fragmentów, jednak połączenie ich w całość mi się nie za bardzo podoba. Widać jednak potencjał poetycki, pisz dalej.

A według mnie to jest śliczne! Ten wiersz zawiera wiele symboli, a jednocześnie brak w nim, dosć typowych ostatnio, udziwnień. Opowiada o czymś i to o czymś ważnym - ja znajduję tu odnoszenie się do miłości, do jej poszukiwania i goryczy rozczarowania, gdy się ją znajdzie. Wiersz, według mnie, jest naprawdę piękny Przynajmniej jak na nasze (wiekowe) standarty

Hm... nie jest to raczej mój debiut. Chyba że na tej stronie.

Zupełnie się z tobą nie zgadzam. Nie pisałam tego wiersza ot tak i nie uważam, że to jest proste. Ten wiesz wyrażał moje emocje i był pisany prosto z serca W takim razie jeszcze coś. Oba wiersz były pisane w tym samym tygodniu, ale pod wpływem zupełnie innych uczuć. Dlatego bardzo się różnią. Dzięki za wszystkie opinie i te złe, i tę dobrą. Wszystkie są ważne.

Jesteś moją połową pomarańczy
Pomarańczy soczystej i dojrzałej
Dojrzałej więc nie ulotnej

Jesteś moją połową
Połową czerwonego jabłka
Jabłka Ewy
Ewy, pierwszej grzesznicy
Grzeszni więc jesteśmy my i nasza miłość

Jesteś moją
Moją pełnią księżyca
Księżyca, który samotnie błąka się w ciemnościach
Ciemnościach strasznych, ale już nie długo
Bo ja jestem twoim słońcem

Jesteś
Po prostu jesteś
Nie ideał
Bo po co komu ideały?

hmm...
wyczytuje tu lekkie roztrzepanie...
drugi wiersz naprawde ladny i poruszajacy, ale mam wrazenie balaganu...
jednak Twoje wiersze nie sa latwe...
Widze, ze nie jestes juz poczatkowa poetka... wyczytuje doswiadczenie
Ciekawie piszesz, ale ten wspomniany nieporzadek nie pozwala mi sie skupic na tresci...
gratuluje serdecznie
napisz cos jeszcze...
chetnie poczytam... ^__^

W pierwszym wierszu piękne, poetyckie opisy - tylko trudno zgadnąć, co dokładnie chcesz przekazać i o czym piszesz.
Drugi bardziej mi do gustu przypadł - prawdziwszy jest...? Pisany bardziej "pod natchnieniem"...?

Wolę pierwszy -- były w nim fragmenty, które się mi spodobały. W drugim już takowych nie znalazłam.

"Ewy, pierwszej grzesznicy
Grzeszni więc jesteśmy my i nasza miłość" <-- z Twardowskiego? ;]

Hmm...
W pierwszym wierszu podobały mi się te poetyckie opisy, drugi był taki średni. W obu czuć taki lekki chaos i uczucie jakbyś chciała jak najszybciej skończyć. Przynajmniej ja to tak odebrałam. Poćwicz, a napewno wyjdzie Ci to na dobre

nie... ze mnie... jeśli są jakieś podobieństwa, to ja w każdym razie tego nie czytałam^^

No to kolejny wiersz... znowu o miłości... no już ostatni

Walka

Walczyłam dzielnie
W srebrnej zbroi, z wielką armią „przeciw”
Wojna była długa
Nie było łatwo mnie powalić
Czerwone zastępy
Padały szybko pod ostrzem mego miecza

Nagle zobaczyłam flagę
Białą flagę
Pomyślałam: „wygrałam”
Ale nie czułam się dumna
Nie czułam się szczęśliwa
Czułam tylko pustkę

Nie tak miało być
Nie po to walczyłam
Żeby oni się poddali
Czerwona armia cofała się powoli
Nie byli pokonani
Oni nigdy nie przegrywają

To ja
To ja poniosłam klęskę
Krzyczę
Podchodzę
Rzucam miecz pod ich stopy
Nie wygram z miłością
„Jestem twoja”

jesli chodzi o ta 'Walke', to
czasem slownictwo zdaje mi sie troszke nietrafne.. moze pare rzczy ubralabym w inne slowa - ale to Twoj wiersz, wiec spoko =)
ogolnie.. to mi sie podoba
taka tresc, ze jak czytam to mam ogromne wrazenie ze to o mnie
to fajnie
chociaz przykre =)
no, ale podoba mi sie, pisz dalej, chetnie poczytam =)

Przeczytałam wiersz pierwszy - podobał mi się, aczkolwiek nie łapałam o co chodzi (ja czasem mam zaćmienia i za nic wierszy nie rozumiem, nie przejmuj się) jednak były piękne zwroty, które mnie zauroczyły
Przeczytałam wiersz kolejny - uznałam że jest świetny. Zrozumiałam mniej więcej o co chodzi. Był odrobinę prostszy, ale i tak ukrywał jakąś głębię.
(Swoją drogą wiele wierszy na tym forum jest jak bagno.... Nie, nie to nie miała być obraza. Po prostu wyglądają niewinnie, a kryją głębię, że się utopić można. Wybaczcie porównanie)
Przeczytałam wiersz trzeci i stwierdziłam że jest piękny i wspaniały i najlepszy i chyba nareszcie rozumiem o co chodzi Bardzo mi się podobał.

Tak, więc wyciągając wnioski, przy dwudziestym wierszu będę fanką twej poezji

'Walka' jest naprawde udanym wierszem...

Bardzo do mnie przemawia, chociaz zgodze sie z Vampi...
czasami draznia mnie pewne slowa, ktore moznaby zastapic innymi (o tym samym znaczeniu), a brzmialoby znacznie lepiej...
Ale to taki szczegol...

Ogolnie ciekawy wiersz, bardzo ciekawe metafory stosujesz...

Koniecznie pisz dalej... ^__^

Znowu miałam napad weny. Proszę o komentarze.

Gra


A jednak nie widać w sercu pustki
Chociaż ni jednego obiektu w środku

Uśmiecha się uśmiech na uśmiechniętej twarzy
Chociaż ni jednego motylka w brzuchu

Sama w całej swej samotnej, sercowej samotni
Ale tak bliska przyjaciółka przyjaźni

Nie czeka zawczasu na ten wyczekiwany czas
Nie tęskni tęsknotą stukrotnie utęsknioną

Pełna radości pełnią życia żyje, nie umiera
Bo po co być Julią, skoro nie ma Romea?

Thrill, powiem Ci, ze wprost przepadam za wierszami, ktore maja jakis okreslony schemat...
Twoj ma, rewelacyjnie ujete w calosc, odmiany tego samego slowa, co daje specyficznie piekna trudnosc rozumienia.
Naprawde jestem zachwycona.
Prosze o wiecej takich przemyslanych wierszy...

Nie dosc, ze ujelas tu swoje emocje, to jeszcze w okreslony sposob, w okreslonym schemacie...

Kocham takie nie banalne wiersze...

gratuluje serdecznie i pozdrawiam cieplutko =*