Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ mój wiersz- bez rymów, pierwszy wiersz ->oceniajcie

Cóż.... to mój pierwszy wiersz, nie wiem czy wam się spodoba.


Gdy na łożu śmierci leżałam półprzytomna
Wpatrzona w ścianę nade mną,
Próbowałam wspominać dawne lata
Lecz one nie przychodziły.
Dlaczego? Czemu nic nie pamiętam?
Czyżby moje myśli zostały zmazane przez śmierć?
Nie chcę takiej śmierci, chcę o wszystkim pamiętać,
By potem w niebie patrzyć na ludzi
I przypominać sobie chwile z nimi
Lecz nie mogę, nic nie pamiętam.
Próbuję sobie przypomnieć wczorajszy dzień.
Co ja wczoraj robiłam? Nie pamiętam.
Myśli nie chcą powrócić,
Odpłynęły w zapomnienie.
Zamykam oczy,
Próbuję wyobrazić sobie śmierć.
Czy ona istnieje??
Może ludzie ją wymyślili,
A tak naprawdę po prostu zasypiamy.
Lecz chyba ona istnieje
Zwierzęta ostrzegają mnie przed nią.
Czuję, że jest gdzieś blisko,
Nie mam nawet czasu pożegnać się ze wszystkimi.
Nie chcę otwierać oczu, nie chcę jej zobaczyć
Czuję jej wzrok na sobie, tak zaraz pójdę z nią
Pójdę prosto do wrót piekła,
Bo tacy ludzie jak ja zawsze tam idą.
Nagle pojawił się jakiś ból.
Nie leżę już w moim pokoju, gdzie ja jestem?
Otwieram oczy, widzę światło.
Czy to jest druga strona naszego życia?
Chyba tak, pójdę w stronę światła.
Chociaż może nie, tam może być coś niebezpiecznego.
Ale jeżeli nie pójdę będę wisieć w przestworzy.
Pójdę tam, tam jest moje miejsce,
Mój następny świat.

Specjalne dedykacje dla Penelopki, która zmobilizowała mnie, by napisać ten wiersz.

hmm...

mam wrazenie, jakbym czytala opowiadanie...
A to nie jest pozytywne...

opowiadasz wszystko bardzo doslownie
za bardzo...

oczywiscie masz swietnie fragmenty...

'Czyżby moje myśli zostały zmazane przez śmierć?'
ten kawalek ciekawie wkomponowany...
pomiedzy zyciem a smiercia...

ale temat banalny...
juz sie przejadł...

cztery minusy na jednego plusa

Tak jak mówila Mell - zbyt dosłowne i przypomina opowiadanie. Ja dorzucę jeszcze jedno - zbyt często powtarzasz słowo "pamiętam". Nie wiem czy to jest zamierzone czy nie, ale według mnie trochę nie pasuje.

To nie jest wiersz, według mnie. Może bardziej proza poetycka. Ale chyba to też nie... Nie wiem sama.

Jakiś taki mi się pusty wydaje... bo nie piszesz chyba o prawdziwych uczuciach. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że chyba nie leżałaś na łożu śmierci^^ wyobraźnia to nie przeżycia, dlatego tu nie ma chyba duszy...

Proza poetycka (Muszka, zawsze musisz powiedzieć to co ja chcę ;P ). Ładna, ale jak dla mnie troszkę długawa.... Niby ciekawe, ale jakieś takieś nie dokończone... Nie, nie chodzi mi o zakończenie. Chodzi mi o zamysł i sposób przekazywania treści. Taki pół na pół...

Śmierć, śmierć widzę!
Czy naprawdę nie ma innych tematów niż ona? Zwłaszcza gdy, jak powiedziała Muszka- nie leżałaś na łożu śmierci.
Mam nadzieję, że jak będę umierać to nikt mnie nie będzie zamęczał takimi frazesami =/

eh.
wydaje mi się, że zbyt jednostronnie podchodzisz do tematu śmierci. śmierć jest zjawiskiem wielopostaciowym i względnym. umieramy jako część gatunku, część kultury, materii itd. można umierać długo i stopniowo, gdy traci się kontakt z ludźmi, umierać zarówno w świecie zewnętrzynym jak i wewnętrznym, w świecie między. śmierć nie zawsze musi oznaczać tę postać bytu, która polega na ~ mówiąc na 'chłopski rozum' ~ wyzionięciu ducha. poza tym śmierć i umieranie są zjawiskami, które od zawsze nurtowały ludzkość, dlatego wydaje mi się, że nie da się ich wyeliminować z poezji czy sztuki w ogóle.

Ten post był edytowany przez Kira: 23.12.2003 17:34

Ale dominować też nie może.
Bo to jest takie liryczne ,że aż banalne.
A jak już musi być ukazane, to poproszę nowatorsko, z polotem i smaczkiem. Tymczasem wszyscy serwują to samo.

"Jak się nie nudzić na scenie tak małej
tak niemistrzowsko zrobionej"

A z tym 'chłopskim rozumem' to wypraszam sobie. Zresztą kim ty jesteś i kim ja jestem, że mi coś tłumaczysz?

Ten post był edytowany przez Cat: 23.12.2003 17:51

Według mnie ten wiersz jest za bardzo poważny powinnaś dodać coś do niego albo napisać dalszą część i przerobić to w opowiadanie. Można by dodać jakiś opis o tym jak jest po drugiej stronie i tak dalej tak dalej.....................
Ale ogółem jesteś prawdziwą poetką. Ja sama nie napisałabym takiego wiersza.

Ten post był edytowany przez Perła: 23.12.2003 18:09

za długi wiersz, za długie wersy, forma jakas nieodpowiednia..

ale ogolnie - nie jest najgorzej.

nie musisz się tak obruszać. co ja takiego powiedziałam? tak bardzo Cię to dotknęło?
i niczego Ci nie tłumaczę, po prostu przedstawiłam swój punkt widzenia.
zresztą to chyba ja powinnam poczuć się dotknięta za to pytanie: kim ty jesteś

Ten post był edytowany przez Kira: 23.12.2003 23:09

Nie dotknęło mnie wcale =P
Ja mam po prostu specyficzne poczucie humoru =)
No i (przyznam się, chociaż wszyscy to wiedzą) jestem narcyzem
Nie nerwować się, święta idą. Wszystkiego najlepszego, Kira!

aha, no to spoko. bo nie lubię się kłócić ;)
i tez życzę wesołych świąt. i szczęśliwego nowego roku of cours=)

Trochę się mnie zdołowałaś tym wierszem, ale to nic... Nawet lubię się czasem dołować. Wiersz ogólnie dobry, tylko trochę długi i zbyt dosłowny.

zgadzam sie z toba ze ten wiersz jest za dlugi dlatego proponuje zeby przrobic go w opowiadanie