Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ Mój modlitewnik, czyli wiersze...

Będe tu dawała moje wiersze... Oceniajcie je i piszcie czy mam wklejać dalej.

„Samotny człowiek”
Samotny człowiek,
Kowal swego losu,
Taki mądry,
Doświadczony,
Ale nie umiał zapanować
Nad życiem wymykającym się mu
Miedzy palcami.

Przecież zawsze był duszą towarzystwa,
A teraz?
Samotny,
Cierpiący,
Ale zawsze uśmiechnięty,
Jakby chciał powiedzieć:
„Nie obchodzi mnie to”.

Najpierw praca,
Rodzina,
Przyjaciele.
Stracił wszystko.
Został tylko nóż, który
Leniwie trzyma w dłoni.
Już wie, co ma zrobić.

Nóż wbija się w jego brzuch.
Krew powoli leje się z rany,
A jego
Bawi ten widok.
Z głośnym, przerażającym śmiechem
Odchodzi z tego świata.

Leży na samotnym głazie,
Pośród głazów.
Na kamieniu wyryte jakieś litery
I cyfry,
Dotyczące niego.
Jego dusza krwawi.
Krew pokrywa głaz.

Pod maską uśmiechniętego człowieka,
Czai się garść nieszczęścia.
Tłumionego nieszczęścia.

Ten post był edytowany przez Dark - Lady: 23.01.2004 17:05

no nie wiem...
Mam mieszane uczucia...
bardzo mieszane...

taka historia opowiedziana nawet nie w sposob typowo poetycki...
pitu, pitu...

Oczywiscie sa interesujace kawalki, ale interesujace w sposob niewlasciwy...
tematem, a nie wykonaniem tematu...

sam temat niestety bardzo oklepany...
a samymi slowami sukcesu nie osiagniesz...

mam wrazenie, ze to poczatek jakiejs ksiazki...
dawno, dawno temu...
samotny czlowiek...
(...)
Pod maską uśmiechniętego człowieka...

i tak dalej...

nie...
nie podoba mi sie...

ale pokaz inne Twoje wiersze...
z checia przeczytam...

powodzenia ^__^

chciałabym umieć opowiedzieć taką historię poetycko i do tego interesująco. chciałabym dużo rzeczy uchwycić w wiersz. ale zdaję sobie sprawę, że z niektórymi nie dam sobie rady, a Ty w tym wierszu pokazałaś coś przeciwnego.

jednak każdemu zdarzają się wpadki, mi też... więc czekam na coś więcej, mam nadzieję, że to coś przejdzie przez obiektywną [w miarę możliwości] samoocenę.

owocnego pisania,
Egoistka.

Hmmm... piszesz takim... prostym stylem.... Pierwsze zwrotki podobały mi się, następne... niee... Od tego wbijania noża w brzuch...

Ale pisz dalej, ciekawa jestem co jeszcze napiszesz

literówka. albo ja nie wiem, co to znaczy "jeży"

wiersz.. koncówka dobra, ale wczesniej.. zbyt dosłowny, oczywisty, wszystko takie 'podane na tace', za mało mi metafor, niedomowien, czegos, nad czym mozna byłoby sie zastanowic. ale ciekawy pomysł.

czekam na wiecej.

To się nazywa zgapienie mojego tytułu Dark No przecież żartuję, ale trochę się zdziwiłam jak zobaczyłam "Mój modlitewnik". Życzę ci powodzenia w dalszym pisaniu.

Ja wiem..
Taki ten wiersz nijaki.
Bez uczucia, z małą dawką metafor.

Chyba jednak mi sie nie podoba.

No ba, rzeczywiście paskudna literówka. Ale Brendziu jest takie słowo. Dopełniacz od "jeże", takie zwierzątka
A wiersz mi jakoś przypomina wiersze Yatena.
Co do noża i brzucha-> kiedyś była taka książka o języku polskim "Nóż w brzuchu". To jest pełne głosu, takiego zestawienia wyrazów używa się podczas mocnych wierszy, kiedy chce się u czytelnika wywołać jakieś odczucia dżwiękowe. Tutaj to trochę razi.

Łaa dopisek.

Im więcej metafor, tym lepszy wiersz? Ojej.

Ten post był edytowany przez Cat: 22.01.2004 20:15

Cat, bardziej obrazowy jest wtedy.
Skłania do przemyślen.

Nie wiem jak Ty, ale ja takie wiersze lubie

co 'za' duzo to niezdrowo...

ale jesli nie przekroczy sie granicy slówka 'za' to wszystko jest okej...
u kazdego ta granica jest inna...

u mnie jest bardzo pojemna...
ja lubie tzw 'ciezkie wiersze'

chociaz cos lekkiego tez sie przydaje...

trudno zeby wiersz skalal sie z samych opisow i słowa 'śmierć'
co jest czestym przypadkiem na dzien dzisiejszy...

prosze o cos innego...
prosze o cos nie na tacy...

Maruś ja lubię pisanie prostymi słowami. O ileż lepiej brzmi wiersz, kiedy coś naprawdę ważnego lub pięknego jest napisane bez żadnych lirycznych zawijasów, kwiatuszków czy kolorków. Dla mnie metafory są sposobem ubierania braku talentu, weny, sensu blablabla. Nie u wszystkich tak jest rzecz jasna.

pod tą prośbą i ja się podpisuję


Ten post był edytowany przez Cat: 22.01.2004 22:36

Dzięki za wszelkie komentarze, te miłe i te nie miłe... Wklejam kolejny wiersz, Komentujcie!!!

"Mam dość"
Mam dość bycia tą, którą chcesz,
Bym była.
Żyję bez wiary we własne życie.
Jestem zagubiona gdzieś w sobie.

Mam dość, że ciągle czegoś ode mnie oczekujesz,
Zmuszając mnie do chodzenia,
Twoimi ścieżkami.

Mam dość, tego ciągłego wiru, w który mnie wciągnąłeś.
Każdy krok, który stawiam,
Jest kolejnym błędem,
Wobec mnie, wobec ciebie.
Bo przecież nie powinnam cię kochać,
Bo przecież cię nie kocham.

Mam dość, tego żelaznego uścisku,
W którym mnie trzymasz.
Czy nie wiesz, że dusisz mnie,
Trzymając zbyt mocno,
Ze strachu, że stracisz kontrolę,
Nade mną.

Mam dość, że w każdej sekundzie,
Tracę więcej niż mogłabym zyskać,
Bo to, kim myślałam, że,
Mogłabym być,
Rozpadło się na drobne kawałki tuż przed tobą.

Stałam się taka odrętwiała,
Stałam się taka zmęczona,
Stałam się taka mroczna,
Z każdym dniem pogrążam się coraz bardziej.
Stałam się taka świadoma,
Że to, czego naprawdę chcę,
To być więcej sobą,
A mniej tobą.

Ten post był edytowany przez Dark - Lady: 23.01.2004 17:07

Nie mogę znaleźć odpowiedzi na moje pytanie!
Dlaczego nie komentujecie???
Może się nie podoba?
Może wam sie nie chce?
Nie wiem...
KOMENTUJCIE!!!< /span>

Piszemy dla komentarzy, co? =P

Może najpierw naucz sie pisać dla siebie, a później zamieszczaj tego efekty?

A wiersze? Nie przemawiają do mnie. Zbyt płytkie, zbyt dosłowne. Zły podział wersów. Wszysto za proste. Nie pozostawiają we mnie nic. Żadnych trwalszych uczuć, odczuć.

Ten post był edytowany przez Chelsey: 24.01.2004 15:49

Eff... więc czekasz na komenty? Proszę bardzo. Takie to... bez wyrazu. Totalna obojętność jak dla mnie. Nie wzruszył mnie ani temattem, ani stylem, ani.... przesłaniem.... Zwykły, powszedni wierszyk. Żadnego punktu zaczepienia (myśli).

"Biel"
Biegnę, a płomienie parzą mi skopy.
Biegnę, a bicze ranią mi boki.
Ale biegnę.
Przez tunele.
Przez ogień.
Światło.
Światło na końcu tunelu.
Biegnę.
Musi się udać.
Ale ktoś podcina mi nogi.
Spoglądam na jego twarz.
Jego twarz zimna,
Bez skóry,
Wyprana z uczuć.
Ostatkiem sił,
Wyswobadzam się,
Z jego stalowych szponów.
Ranią mnie.
Po stopach spływa krew.
Nie mogę już iść.
Ale...
... musi się udać
Wchodzę w światło.
Zasypiam.
Budzę się.
Biel.
Białe ściany.
Białe kotary.
Szpitalna sala.
Powróciłam.
Ale biel,
To nie mój kolor.
Chcę czerń,
Czerwień,
Krew,
I odcień bólu.
Histeryczny śmiech.
Ktoś wchodzi do sali.
Lekarz.
Szarpię się na widok jego białego ubrania.
Chce rzucić się na ten niebiański kolor.
Ale jestem przytwierdzona do łóżka pasami.
Nie mogę się ruszać.
Rzucam się.
Cieknie krew.
Nareszcie.
Krew.
Opadam na poduszki.
Zamykam powieki.
Pozwalam by mnie badano.
Znoszę ich dotyk.
Dziwią się.
"Jak?..."
"Jak powróciła do życia?"
Psychiczny śmiech.
Wierzę w reinkarnację...


Tylko prosze o szczere komenty...

Szczerze to szczerze, as you wish.
Po pierwsze: stopy nie skopy.
Piękna literówka, taka poetyczna i głęboka. Zapamiętam ją na długo.

A hmm wiersz... Zalatuje tanim horrorem.
A tak w ogóle, żeby startować do pisania czegoś takiego, trzeba by było przynajmniej raz w życiu być naćpanym. I to porząąądnie.

"Krew", "krew", "krew".
Kiedyś były cynamon i badyle (ukłony dla Toroj).
A tutaj wchodząc w ten wiersz, poślizgnęłam się na krwi i upadłam na d...pupę.
Niezbyt przyjemne. Nie chcę tego powtarzać. Nie rozlewaj mi tego pod nogi.

Nie chciało mi się przeczytać do końca, niestety.... Przy dwóch pierwszych linijkach pomyślałam... "O! to może być ciekawe...!".... Niestety, rozwiałaś moje nadzieje już stwierdzeniem Ale biegnę a potem juz co raz bardziej mnie nużyło. Gdy spuściłam suwak w dół i zobaczyłam, że jeszcze trochę tego biegania - zrezygnowałam.

Moja propozycja: zacznij od krótszej formy. I więcej treści, mniej słów =)

Przypomina mi to niekontrolowane wyrzucanie z siebie słów... Ja też nie przebrnęłam do końca, bo w połowie zwątpiłam. Piszesz w kółko o tym samym. Zgadzam się co do taniego horroru... w bardzo kiepskim wydaniu nawet...

Hmmm... nigdy nie lubiłam w taki sposob pisanych wierszy.
Nie lubie krótkich wersów. Ale to tylko moja sugestja

Pozatym, za dosłownie. Ubogie metafory.
Oklepane inaczej.
Spodziewałam sie czegos innego.