Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+ "Sad", mój najlepszy wiersz wg. mnie

Ten wiersz napisałem stosunkowo niedawno i jest owocem mojej fascynacji impersjonizmem, zarówno w literaturze jak i w malarswie oraz muzyce. Lubię go, ale jestem gotowy przyjąć słowa krytyki. Cóż wierszyku, czas Cię pokazać......


Zanieś mnie tam, gdzie płatki białe, prawie przezroczyste
Opadają, trącane przez rosę perlistą
Tworząc przestrzeń zwiewną, tkaną światłem, przejrzystą
Przez mgliste słońce, tak prawdziwe, że nierzeczywiste

Tam gdzie poranek bez krawędzi, zamglony
Pachnie szczęściem czystym, boskim i ulotnym
Gdzie dłoń zanurzę w promień słońca wilgotny
Rześki, nieśmiały, we mgle rozpuszczony

Zanieś mnie, bym roztopił się w świetle, wśród jabłoni
Chłonąc dźwięki cichutkie, pachnące jak rosa
Nim się barwa wyostrzy, nim mnie kontur dogoni

I oddzieli wyraźnie ziemię i niebiosa
Granicę postawi światłu i przestrzeni
Pozostanie wspomnienie w cichych, wonnych głosach......

Hehe - sonet to jest to, co tygryski uwielbiają najbadziej. Nie ma tu prawie rytmu. Rytm jest tym, co jest dla mnie rzeczą prawie niezbędnąw wierszach rymowanych. Ale co najdziwniejsze brak rytmu wcale nie przeszkadza, a to jest bardzo wielką zaletą. Generalnie nie lubię impresjonizmu, z uwagi na właśnie te, że tak powiem "nienormalności" (słowo mi uciekło). Nie lubię tych zatartych granic między światem rzeczywistym, a zmyślonym. Ale z drugiej strony te opisy... Każdy poprawnie napisany wiersz impresjonistyczny zachwyca. I ten wiersz również zachwyca. A nawet więcej...

Ojej, na 20 "przeczytań" tylko jeden komentarz? Tylko nie mówcię że wiersz jest niezrozumiały i że muszę zrobić jego wykładnię.

Oj nie pisz. Ja czytam ale nie komentuję choć bardzo mi się podoba. Nie umiem pisac wierszy ani ich oceniać. End kwestii.

Hehe...mi się osobiście wiersz bardzo podoba. Fajnie opisany. Pozatym lubie takie lekko zatarte "granice" między światem rzeczywistym i wymyślonym (nie wiem, jak to inaczej napisać)

Wiersz bardzo dobry, ale zraziła mnie troszkę jego budowa.
4, 4, 3, 3, czyli w pewnym momencie skracasz 'zwortki' o jeden wers...
Dziwnie brzmi to przejście.

hej, a sonety, to jak niby były pisane?

No właśnie. Sonet MUSI mieć budowę 4433!! Inaczej nie jest sonetem. Ech... Czego uczą w szkole w tych czasach...

ha! i tu się mylisz możę byc jeszcze 4442

QUOTE (dementorek @ 15-05-2003 14:32)

hej, a sonety, to jak niby były pisane?

Tekst jest zatytułowany 'wiersz', wiec tym sie sugerowałem...

Dementi, mi się wydaje, czy ty zachowujesz się tak, jakbyś zjadł wszystkie rozumy?? Sonet jest 4433. 4442 to już się w zasadzie nie powinno nazywać sonetem. Poprostu jeden wers jest przesunięty, co mieć miejsca nie powinno. Ale wszystko, jak widać da się nagiąć...

QUOTE

Tekst jest zatytułowany 'wiersz', wiec tym sie sugerowałem...

Sonet też jest wierszem...

QUOTE (Sir Momo Mumencjusz Mum @ 15-05-2003 22:05)

QUOTE Tekst jest zatytułowany 'wiersz', wiec tym sie sugerowałem... Sonet też jest wierszem...

Ale autorzy zazwyczaj umieszczają w nazwie tematu bezpośrednią nazwe, typ etc. danego dzieła.
No, ale mniejsza z tym. Człowiek istotą mylną, a sonet, który tutaj przeczytałem jest naprawdę kawałkiem dobrej roboty.

QUOTE (Sir Momo Mumencjusz Mum @ 15-05-2003 22:05)

Dementi, mi się wydaje, czy ty zachowujesz się tak, jakbyś zjadł wszystkie rozumy?? Sonet jest 4433. 4442 to już się w zasadzie nie powinno nazywać sonetem. Poprostu jeden wers jest przesunięty, co mieć miejsca nie powinno. Ale wszystko, jak widać da się nagiąć...

a żebyś wiedział, że zjadłem, bo są sonety włoskie i francuskie. jedne 4433, a drugie 4442
i nie jest to tylko przesunięcie wersu, bo również i zmiana tak specyficznych dla sonetu rymów

Hmmm.... Może to i ja jestem niedouczony... Ale we wszystkich słownikach definicja sonetu wygląda mniej więcej tak:

QUOTE

Sonet, kunsztowna kompozycja poetyckiego utworu literackiego złożona z 14 wersów zgrupowanych w dwóch czterowierszach i dwóch tercynach. Forma ukształtowana we Włoszech w XIII-XIV w., głównie w twórczości Dantego Alighieri i F. Petrarki.

Nic nigdzie nie znalazłem o sonecie francuskim (4442). Ale jeszcze poszukam wieczorem.
Sonet jest jedną z najtrudniejszych form wiersza, więc co by nie mówić dla osób, które potrafią stworzyć przynajmniej dobry sonet będę miał duży szacunek. A ten powyższy jest więcej niż tylko "dobry".

A skoro mowa o sonetach, to sonetem może być też:

QUOTE

SONET (angielskie Synchronous Optical NETwork), synchroniczna sieć optyczna umożliwiająca przesyłanie komórek ATM. Elementarną jednostką przesyłania w sieci SONET jest ramka o wymiarach 9 x 90 B, z czego 774 B zajmuje obszar ładunkowy, a 36 B zajmuje nagłówek. Ramki są przesyłane co 125 ms, co jest zgodne z częstotliwością próbkowania sieci telefonicznej. Łącznie daje to szybkość przesyłania 51 840 Mb/s brutto, tzw. kanał OC-1. Kanały sieci SONET można łączyć, zwiększając szybkość działania.

Może faktycznie powinienem zaznaczyć że to sonet, lae np. Staff, który sonetów opisał się że hoo nigdy nie nazywa ich sonetami, tylko po prostu nadaje im tytuły.

No to jest po prostu piękne, nasuwa mi się tylko jedna myśl: mało. Ledwo zaczęłam i już skończyłam. Gdybyś tak pisał dłuższe hmm.. no nie poematy, ale niech będzie, że utwory, to by było fajnie =) Byłoby co poczytać..

ha! wchodzę, żeby przeczytać wiersz, a tu nie dość, że przeczytałam bardzo dobry wiersz, to się jeszcze dokształciłam szok, istny szok
co do wiersza, to podoba mi się bardzo
szczególnie zwrot: tam, gdzie poranek bez krawędzi....
ciekawa przenośnia - daje do myślenia
osobiście do impresjonizmu nie odczuwam żadnego większego sentymentu, więc się nei znam zbyt dobrze, ale nie zmienia to faktu, że wiersz jest bardzi ciekawy
plastyczny
i taki.... hm... jakby tu to nazwać.... nierealny? nie, to złe słowo
idylliczny? nie, w ogóle odpada
heh, chyba mi nic nie przyjdzie na myśl.... jak sobie przypomnę to słowo, to napiszę

Siedziałam na forum i kopałam, aż wreszcie na coś trafiłam.
Sonet, nie sonet (piję do poprzednich komentujących), w każdym razie jestem zachwycona. Takie to jest...subtelne.

Niesamowity...
Cuedńko...
I tyle...

Katon - boskie To sonet, prawda?

Jest świetny, widziałam wszystko co opisywałeś... Maiałam to przed oczyma... Aż mi się łezka w oku zakręciała... Nie wiem co dokładnie poczułam, ale było to intensywne. Szczęście? Pragnienie? Marzenie? Tęsknotę? Nie wiem sama...

Hmm.. jakoś nic nie pamiętam.
Nic co czytałam, nie utkwilo w pamieci.

I caly czas czekałam czytając ten wiersz/sonet na coś
co mnie zwali z nog. Jakaś piękną metaforę, słowo.
Obojętnie.
Ale nic takiego sie nie stało. A szkoda.

Ten post był edytowany przez _Marcia: 06.02.2004 16:27

Katon, to jest cudowne. Twój wiersz wzbudził we mnie wiele różnych emocji, ma w sobie bardzo delikatne piękno (nie wiem jak to określić inaczej).
Gratulacje!

Dziękuję. To miłe kiedy ktoś coś czuje czytając moje wiersze, szczególnie, że ja pisząc je nie czuję zbyt wiele. Dla mnie pisanie jest raczej pracą umysłu niż emocji. Emocje dają mi pomysł i natchnienie a potem je odkładam.

Co do sonetu i jego formy to Dementi ma rację. Ten spór się odbywał jakieś lata temu, jak sądze, bo ta poblikacja nie młoda jest zaiste, ale jak już zacvząłem to skończe, że istnieją sonety 4442, tylko w trzeciej zwrotce jest inny układ rymów niż w dwóch pierwszych. Odsyłam: Mikołaj Sęp Szarzyński "O nietrwałej miłości rzeczy świata tego"

To są jakieś inne sonety poza tym sieciowym?


Katon: Wiersz oczywiście poprawny zarówno treściowo jak i technicznie, niemniej jednak mi w przeciwieństwie do Moma przeszkadza brak rytmu w początkowych strofach. Ale na szczęści strfy "refleksyjne" już są prawktycznie idealne

Kurcze, z tym rytmem jest faktycznie problem i nie tylko sieciowi komentatorzy zwracają mi na to uwagę. Co najdziwniejsze, ja tam rytm zawarłem i umiem ten wiersz tak czytać, żeby on był wyczuwalny. Coś jest jednak na rzeczy, skoro ludzie czytają go jakoś inaczej i tu musi być mój błąd. Ostatnio piszę dużo 13zgłoskowcem dla poprawienia warsztatu. Dobry trening.