Drzewo · Standardowy · [ Linearny+ ] "Bo wiarę można...", Kompletna dziura w pomyśle na tytuł :)

Literówek chyba nie ma... Ta w pierwszej zwrotce "rozcielić" to zamierzony neologizm Taka moja fanaberia.


Bo wiarę można rozcielić
rozwłóczyć na tysiące drobnych nitek
rozum, ja, myśli i mądrość
i mędrca szkiełko i oko

Nie wierzyć w nic i uciec
od tysiąca małych problemów
w problemy wielkie i wzniosłe
jak posępne chmury nad lazurem morza

I nie chwytać w drżace ręce - nic
w ciemności pustka przecież
i duchy dawno już zanikły
w powietrzu tylko azot, tlen i wodór

Po policzku biegnie łza - chemiczny
dowód na istnienie uczuć
roztrzęsiony smutek
rozkładalny na wszelkie pierwiastki

W matematyce życie płynie
rwącym nurtem cyfr
dowodów małych, najmniejszych
oddechów zbuntowanej natury

I jak Kartezjusz, jedną ręką
się czepiać wątpienia
i chcieć, bezlitośnie chcieć
by myśli dowodziły istnienia

I na koniec pustymi rękoma
walić do krwi w zamknięte drzwi
na zawsze wierzyć w samotność
zapisać nadzieję na czeku bez pokrycia.

Hmmm, oryginalne. Podobają mi się odniesienia do różnych dziedzin.
A końcówka I zwrotki to z "Romantyczności" chyba, czyż nie? =D

Mi również bardzo się podoba... Ma swój klimat..ślicznie...
Przemówiło do mnie...

Naprawdę ładne...
Gratuluje...

super...
nic do zarzucenia
wywarl na mnie wielki wrazenie choc pierwszym razem nieczytalam tak dokladnie ale cos mnie zmusilo do przeczyrania wiersza jeszcze raz=) gratulacje

Sihaja,
nie chciałabym pisać pustych pochwał, bo ten wiersz chyba zasługuje na coś więcej. szczególnie, że stworzyłaś już więcej takich cudeniek... =)
ale chyba jednak nie mam wyjścia, bo nie przychodzi mi do głowy nic 'głębszego' na przekazanie Ci, że jest...
przemawiający,
pełen dobrze ukrytych emocji,
ukazany w odpowiedniej, a nawet więcej formie,
więc poprostu muszę Ci to powiedzieć, ot tak. naprawdę mi się podobało.

a Ty,
Morni,
wiesz co? ten koment zupełnie do Ciebie nie pasuje. ani do tej ironicznej, ani do zdołowanej, ani radosnej czy chwalącej. ani do wszystkich razem.

Nie znam słów, którymi mogłabym wyrazić swój zachwyt... a szkoda, bo chciałam powiedzieć same miłe rzeczy... to straszne -- nie umieć mówić. Więc nie powiem. Ale jest... najlepiej jak się tylko da...

Mimo, że zgrzyty były przy pierwszym czytaniu -- na chemii i matematyce. Ale przy drugim -- pokochałam je. Jesteś wielką poetką.

Oryginalne pełne przemyślenia, pasujace do mojego nastroju.
Chcociaz mało uczuć to we mnie wywołało.
Jest to niepotarzalny wiersz

Khem...
Drobne niedociągnięcia w składni, ale to naprawdę tylko mój pedantyzm i "szkiełko i oko"

Pięknie. Pięknie.
Nawet bardzo pięknie.

Chciałam Ci się podlizać i powiedzieć, że się rozwijaszXD
Ale serio=]

Dziękuję, Cailith... Rozwój to w końcu najpiękniejsza rzecz w życiu

Całuski for everybody :* :* :*
Piszcie jak najwięcej (wierszy znaczy, nie chodzi mi o komenty), bo czasem wchodzę i tak pusto i smutno tu na forum - żadnych nowych twórczości Tak, tak, wiem... natchnienie...

nie wiem co się stało..
Twoje wiersze zawsze były dla mnie poruszające i piękne, a ten.. nie wiem dlaczego, ale tym razem to dla mnie tylko słowa, nic nie poczułam kiedy go czytałam. może po prostu nie lubię takiej poezji. ale wiem, że pięknie piszesz i mnóstwo Twoich prac to wspaniałe, wielkie wiersze.

Ten post był edytowany przez Kira: 31.01.2004 12:50

tak może nie znam się na wierszach, ale ten mną nie drgnął. na pewno nie jest słaby, ale nie zachwycam się nim.

obyś dla siebie pisała jak najlepiej. bo potrafisz pisać