Drzewo · Standardowy · [ Linearny+ ] Sama

Takie, ot...


Płatek róży na zmiętej dłoni przysiadł
rozłożył skrzydła czarny motyl nocy
i czarnym oddechem zakrył nam usta.
Śnijmy sen razem, trzymając się na krawędzi
rzeczywistości, spoglądając w dół
za każdym drgnieniem nieba.

W spotniałej pościeli, uśpionej
niemym krzykiem w mrok
ja śnię sama - śnię, że jesteś,
że moja dłoń wyciągnięta
natrafi znów na gładź Twego uśmiechu.
Samotność chodzi na palcach
i ma zimne usta, rozcałowane
w cieple moich ramion.
Samotność nie boli, tylko czasem
ściśnie mocniej rękę, wbije igłę
prosto w szczerą nadzieję.

ładne..

tylko dwa miejsca oklepane i banalne...

takie stwierdzenie nie jest ani troche oryginalne i przyprawia o mdłosci...

jakos igła pojawiała sie tu i owdzie... =)

ogolnie poprawnie..
Twoje wiersze naprawde sie wybijaja i rozwijaja...

widac, ze pracujesz...
cenie to w Tobie, bo jestes jedna z nielicznych osob, ktore z gąsienicy przemieniły się w pieknego motyla...

potrafisz...
=*

Dziękuję Mell :*
Miło jest być gąsienicą, jeśli ma się szansę potem na motylka

Ja to nie jestem nawet gąsienicą a do motyla nigdy nie dorosnę. Ale nevermind.

Jakoś z twojego wiersza nic mi nie zostało. Przeleciał. Może jest po prostu zbyt zagmatwany dla mnie ?

Cudo. Szczerze mówie. Pierwsza zrwottka piękna. Po prostu mnie zauroczyła

to w szczególności.
=*

Piękne metafory!

Ten wers po prostu mną zachwycił.
Moze dlatego, że jest taki prosty

Wiersz ciekawy.
Podobny do mnie.
Odczuwa tak jak ja Dziękuje ;*

ładny wiersz.. w kilku miejscach naprawdę powalił mnie na kolana [może niezbyt to poetyckie porównanie, ale przymknijmy na to oko ;]. jednak mimo wszystko nie daje mi spokoju wrażenie, że niektóre Twoje - dawniejsze - wiersze spotkały się u mnie z większym zachwytem i sympatią, niemniej ten tez jest ładny.. nawet bardzo..

edit: urzekł mnie tytuł. nie lubię, kiedy używa się zbyt dosadnym słów /samotność, śmierć, miłość itp./, a 'sama' wydaje się być idealnie wyważona, niepretensjonalna, w jakiś sposób chłodna jak skała i neutralna, a jednocześnie kryjąca w sobie cały tragizm. po prostu idealny tytuł..

Ten post był edytowany przez Kira: 08.02.2004 16:24

Bardzo dobry wiersz.
Wiem, że jestem mało twórcza w swoich komentarzach, nie musisz mi tego wypominać=P

Podoba mi się ten dystans. Taki spokój i chłód, choć wiadomo, że gdzieś pod czapą lodu drzemie wulkan.
Niektóre metafory piękne, ale niektóre... khem... powiedzmy, że dość często używane=P
Ale i tak mi się podoba. Jakoś te Twoje wiersze są mi bliskie.
Ciekawe, czemu?

Ooo, nie czytałam jeszcze twojego tak dobrego wiersza=)) Nie wiem czy to przez to, że zaniedbuje forum, czy ten wiersz jest wybitny;] W każdym razie, bardzo dobra robota.