Drzewo · Standardowy · [ Linearny+ ] Chaos w spoczynku

W ciemności zamkniętej na cudze głosy
Między nocą a dniem bez słońca
Kroczę nie znając swojej drogi
A ktoś mi nieznany kroczy obok mnie

I próżno próbować, nie uwolnię się
Z uścisku rąk mi obcych
Niczym chaos w spoczynku drzemią
Dwa serca
Światłem księżyca rozgrzane

Nie ma co, piękny wiersz. Uwielbiam krótkie, śliczne, a jednocześnie wielkie utwory. Ten do takich należy... Seri mi się podoba. W moim stylu.

Zakochałam się od pierwszego wejrzenia.

Chociaż ten rym:

tak mi jakoś hip-hopowo zabrzmiał, wybijając mnie z rytmu. Ale nie szkodzi. I tak wielkie brawa.

to nie mial byc rym zrobilam go niechcacy, wiersz pisalam dosyc szybko. mial byc bezrymowaty. ale dzieki z gory.

Widzę, że sukces na całej lini bo ja również się w tym wierszu zakochałam
Jednocześnie lekki i ciężki, uporządkowany i chaotyczny, prosty i trudny... a ja kocham takie przeciwieństwa.
Gratuluję

Dzieki morn. Kurde, gg mi nie chodzi i nie mam jak z toba pogadac durniu

66 postow... o maj...! juz nie napisze ani jednego zart

Ten post był edytowany przez Snakebay: 14.03.2004 18:38

świetnie, ale chyba się nie zdziwiłam.
wstyd się przyznać, że tak odchodzę nie zostawiając śladu często. ale kiedyś przypadkiem, z jakichś linków, trafiłam na Twój blog i przeczytałam kilka wierszy. cuda =)

pokaż na forum więcej.
pozdrawiam

(btw, mi też nie działa gg ^^' )

No, o chudzielcu i trabancie, a dawniej jeszcze o dresiku
no fakt... pieprze troche... najczesciej jakies glupoty... ^^' ale dobra - teraz dobijam do 666