[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ mój wiersz- bez rymów, pierwszy wiersz ->oceniajcie

[Skejti- dawna Skejtmenka]

Cóż.... to mój pierwszy wiersz, nie wiem czy wam się spodoba.


Gdy na łożu śmierci leżałam półprzytomna
Wpatrzona w ścianę nade mną,
Próbowałam wspominać dawne lata
Lecz one nie przychodziły.
Dlaczego? Czemu nic nie pamiętam?
Czyżby moje myśli zostały zmazane przez śmierć?
Nie chcę takiej śmierci, chcę o wszystkim pamiętać,
By potem w niebie patrzyć na ludzi
I przypominać sobie chwile z nimi
Lecz nie mogę, nic nie pamiętam.
Próbuję sobie przypomnieć wczorajszy dzień.
Co ja wczoraj robiłam? Nie pamiętam.
Myśli nie chcą powrócić,
Odpłynęły w zapomnienie.
Zamykam oczy,
Próbuję wyobrazić sobie śmierć.
Czy ona istnieje??
Może ludzie ją wymyślili,
A tak naprawdę po prostu zasypiamy.
Lecz chyba ona istnieje
Zwierzęta ostrzegają mnie przed nią.
Czuję, że jest gdzieś blisko,
Nie mam nawet czasu pożegnać się ze wszystkimi.
Nie chcę otwierać oczu, nie chcę jej zobaczyć
Czuję jej wzrok na sobie, tak zaraz pójdę z nią
Pójdę prosto do wrót piekła,
Bo tacy ludzie jak ja zawsze tam idą.
Nagle pojawił się jakiś ból.
Nie leżę już w moim pokoju, gdzie ja jestem?
Otwieram oczy, widzę światło.
Czy to jest druga strona naszego życia?
Chyba tak, pójdę w stronę światła.
Chociaż może nie, tam może być coś niebezpiecznego.
Ale jeżeli nie pójdę będę wisieć w przestworzy.
Pójdę tam, tam jest moje miejsce,
Mój następny świat.

Specjalne dedykacje dla Penelopki, która zmobilizowała mnie, by napisać ten wiersz.

[muszka Me]

To nie jest wiersz, według mnie. Może bardziej proza poetycka. Ale chyba to też nie... Nie wiem sama.

Jakiś taki mi się pusty wydaje... bo nie piszesz chyba o prawdziwych uczuciach. Zaryzykuję nawet stwierdzenie, że chyba nie leżałaś na łożu śmierci^^ wyobraźnia to nie przeżycia, dlatego tu nie ma chyba duszy...