[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Saga o Wiedźminie

[Potti]

Ceadmil =)

Świetna, fenomenalna Saga ASa polskiej fantastyki, przez coraz wieksze grono uwielbiana =) chociazby na samym forum, i na temacie o ksiozkach i na temacie o tworczosci Tolkiena, mowi sie o niej i to bynajmniej nie negatywnie. ;'))

nie wiem za bardzo, czemu zakladam osobny topic, ale przynajmniej Klaud nie bedzie sie czepiala, ze jej zasmiecamy =)
jakie jest wasze zdanie o tej sadze, ktory tom najbardziej lubicie, co was 'pociaga' w tych ksiazkach?
uwielbiam, jak nie trudno sie domyslic, Legende o Wiedzminie i Wiedzmince, za tą naturalnosc, lekko i wspanialo narracje, ciekawy styl, opisy, w pewnym sensie szczegolne przez naturalnosc dialogi. momenty, ktore zapadajo w pamiec, zwroty akcji i srodki, utwierdzajoce w genialnosci. i mam sentyment do Czasu Pogardy, szczegolnie ostatnich stron. kiedy Ciri przyloczyla sie do Szczurow. =) lubie momenty, kiedy Ciri byla ze szczurami. bardzo lubie.
kocham przypisy na poczotku tomow, starszo mowe (pomimo awersji do samych elfow) i uczucia, ktore tak czy siak, przewazajo w tej ksiazce.
tylko sama nie wiem kto jest mojo ulubiono postacio. czasem podziwiam Yennefer, za to chlodnosc i obojetnosc dla niektorych, a takze umiejetnosc udawania jej, kiedy cos jo ruszylo. a takze za cieplo, kiedy przebywa z Geraltem. no, przedewszystkim chyba wlasnie Geralta lubie najbardziej. jego prosty charakter, ktory tak naprawde jest b. zlozony, to ironie, na kazdo okazje. i profesjonalizm. zimny.
=)
wiele postaci jeszcze zapadlo mi w pamiec, ale to juz innym razem.

zapraszam do wyrazania opini, Dh'oine. =)

[Potti]

Hagrid, poczekaj na pełen obraz, dobrze radzę. ostatecznie przecież, Pani Jeziora jest świetną książką. wątek Nimue, spirala i światek elfów są bardzo dobrymi pomysłami, tak samo jak Touissant i przygody Geralta w tym miejscu. naprawdę dobrze się to czyta, wciąga... i kończy się dwuznacznie, ale napewno nie bez jakiejkolwiek nadziei [; zresztą potem wystarczy przeczytać Coś się kończy, coś się zaczyna, aby przekonać się, że Sapkowski nie wszędzie musi używać swojego życiowego pesymizmu.
,,- Cały wieczór siedziałeś obok swojego Ghraala, matołku.''

co do Yennefer, jest postacią strasznie skomplikowaną, a przez to b. interesującą. na początku, kiedy wiedźmin rozmawia o niej z Nenneke, nie mamy obrazu zimnej piękności o mrożącym krew fiołkowym spojrzeniu. wręcz przeciwnie, otrzymujemy odrazu obraz kogoś, kto cierpi... potem, z tej rozmowy możemy wyciągnąć pewne wnioski. a kiedy pierwszy raz czytamy o Yennefer przekonujemy się, że naprawdę jest chłodna, z wierzchu. w głębi jest mimo wszystko ciepła, pełna uczuć i wrażliwa, na co wskazuje to, że bardzo chce mieć dziecko. czasem po tych wszystkich czułościach, trudno sobie zmieścić w głowie jak może udawać taką obojętność, ale to bardzo pasuje do jej zewnętrznej, widocznej dla ludzi z boku natury.

=)