[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Saga o Wiedźminie

[Potti]

Ceadmil =)

Świetna, fenomenalna Saga ASa polskiej fantastyki, przez coraz wieksze grono uwielbiana =) chociazby na samym forum, i na temacie o ksiozkach i na temacie o tworczosci Tolkiena, mowi sie o niej i to bynajmniej nie negatywnie. ;'))

nie wiem za bardzo, czemu zakladam osobny topic, ale przynajmniej Klaud nie bedzie sie czepiala, ze jej zasmiecamy =)
jakie jest wasze zdanie o tej sadze, ktory tom najbardziej lubicie, co was 'pociaga' w tych ksiazkach?
uwielbiam, jak nie trudno sie domyslic, Legende o Wiedzminie i Wiedzmince, za tą naturalnosc, lekko i wspanialo narracje, ciekawy styl, opisy, w pewnym sensie szczegolne przez naturalnosc dialogi. momenty, ktore zapadajo w pamiec, zwroty akcji i srodki, utwierdzajoce w genialnosci. i mam sentyment do Czasu Pogardy, szczegolnie ostatnich stron. kiedy Ciri przyloczyla sie do Szczurow. =) lubie momenty, kiedy Ciri byla ze szczurami. bardzo lubie.
kocham przypisy na poczotku tomow, starszo mowe (pomimo awersji do samych elfow) i uczucia, ktore tak czy siak, przewazajo w tej ksiazce.
tylko sama nie wiem kto jest mojo ulubiono postacio. czasem podziwiam Yennefer, za to chlodnosc i obojetnosc dla niektorych, a takze umiejetnosc udawania jej, kiedy cos jo ruszylo. a takze za cieplo, kiedy przebywa z Geraltem. no, przedewszystkim chyba wlasnie Geralta lubie najbardziej. jego prosty charakter, ktory tak naprawde jest b. zlozony, to ironie, na kazdo okazje. i profesjonalizm. zimny.
=)
wiele postaci jeszcze zapadlo mi w pamiec, ale to juz innym razem.

zapraszam do wyrazania opini, Dh'oine. =)

[Katon]

Ja wolę czytać Tolkiena z tego samego powodu dla którego Potti woli czytać Sapkowskiego. Ze względu na język. W sposobie pisania Tolkiena jest coś co sprawia, że czuję te tysiące wieków, ten podmuch pradawnego mitu. Posmak odrytej na nowo legendy. Sapkowski jest pisarzem współczesnym. To po części jego zaleta, ale nie odczuwam tej "głebi czasu i przestrzeni".

"Czas Pogardy" zrobił na mnie duże wrażenie. "Krew Elfów" też. Od trzeciego tomu zacząłem się niepokoić tym co się z tej sagi wyrodzi. Zaczynam czuć dyskomfort od fragmentów ze Szczurami. Może o to Sapkowskiemu chodziło, ale nie kibicuje już prawie żadnemu z bohaterów. A napewno Ciri. Staje się dla mnie obca i potworna. Tak już jest do końca. Geralt przelewa krew co trzy strony, ale zawsze ma powód. Ciri staje się potworem, który mordujue dla przyjemności. Straszne.