[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Mój gniew..., ....

[Triad]

"Mój gniew..."

Trzymam w dłoni...
Nóż,
Sztylet,
Słowo...
Którego nie chcesz słyszeć...
Którego nie chcesz znać!

Moja mała śmierć jest tak ostra...
Jej krawędzie przecinają jedwabną pościel Twojej skóry,
Delikatną krawędź Twojej duszy...
Dotykają fragmentów sumienia....

Boisz się jej...
Przeraża Cię...
Jest dla Ciebie najgorszą marą...
Koszmarem o którym nawet nie śniłeś!

Obiecuje Ci...
Tobie obiecam...
Dzisiaj o wschodzie księżyca...
Że zakopie ją w Twojej głowie...
I nie pozwolę o niej zapomnieć...

Nikogo już nie skrzywdzę...
Ty nikogo nie zabijesz...
Pozwól mi teraz odejść...
I nie ruszaj się...
Szkarłatna rdza otacza Twoje ciało...

Schowam broń do kieszeni...
Zraniłam nią Twój umysł...
Nigdy o tym nie zapomnę...
Wybacz musiałam...

[Cailith]

Nieźle. Masz taki... ciekawy [?] styl. W pewnym sensie ten wiersz pobudził moją wyobraźnię.
Poruszyły mnie niektóre metafory, np. "jedwabną pościel Twojej skóry".

Tyle że...
Ja po prostu chyba nie tego szukam.
Nie chcę wierszy smutnych. Nie chcę więcej o miłości tragicznej, bolesnej.

Niech ktoś mnie wreszcie przekona, że warto kochać.
Tego szukam, tego pragnę.

Być może znajdę.