[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Sama

Takie, ot...


Płatek róży na zmiętej dłoni przysiadł
rozłożył skrzydła czarny motyl nocy
i czarnym oddechem zakrył nam usta.
Śnijmy sen razem, trzymając się na krawędzi
rzeczywistości, spoglądając w dół
za każdym drgnieniem nieba.

W spotniałej pościeli, uśpionej
niemym krzykiem w mrok
ja śnię sama - śnię, że jesteś,
że moja dłoń wyciągnięta
natrafi znów na gładź Twego uśmiechu.
Samotność chodzi na palcach
i ma zimne usta, rozcałowane
w cieple moich ramion.
Samotność nie boli, tylko czasem
ściśnie mocniej rękę, wbije igłę
prosto w szczerą nadzieję.

ładne..

tylko dwa miejsca oklepane i banalne...

takie stwierdzenie nie jest ani troche oryginalne i przyprawia o mdłosci...

jakos igła pojawiała sie tu i owdzie... =)

ogolnie poprawnie..
Twoje wiersze naprawde sie wybijaja i rozwijaja...

widac, ze pracujesz...
cenie to w Tobie, bo jestes jedna z nielicznych osob, ktore z gąsienicy przemieniły się w pieknego motyla...

potrafisz...
=*