[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Sama

[Sihaja]

Takie, ot...


Płatek róży na zmiętej dłoni przysiadł
rozłożył skrzydła czarny motyl nocy
i czarnym oddechem zakrył nam usta.
Śnijmy sen razem, trzymając się na krawędzi
rzeczywistości, spoglądając w dół
za każdym drgnieniem nieba.

W spotniałej pościeli, uśpionej
niemym krzykiem w mrok
ja śnię sama - śnię, że jesteś,
że moja dłoń wyciągnięta
natrafi znów na gładź Twego uśmiechu.
Samotność chodzi na palcach
i ma zimne usta, rozcałowane
w cieple moich ramion.
Samotność nie boli, tylko czasem
ściśnie mocniej rękę, wbije igłę
prosto w szczerą nadzieję.

[Kira]

ładny wiersz.. w kilku miejscach naprawdę powalił mnie na kolana [może niezbyt to poetyckie porównanie, ale przymknijmy na to oko ;]. jednak mimo wszystko nie daje mi spokoju wrażenie, że niektóre Twoje - dawniejsze - wiersze spotkały się u mnie z większym zachwytem i sympatią, niemniej ten tez jest ładny.. nawet bardzo..

edit: urzekł mnie tytuł. nie lubię, kiedy używa się zbyt dosadnym słów /samotność, śmierć, miłość itp./, a 'sama' wydaje się być idealnie wyważona, niepretensjonalna, w jakiś sposób chłodna jak skała i neutralna, a jednocześnie kryjąca w sobie cały tragizm. po prostu idealny tytuł..

Ten post był edytowany przez Kira: 08.02.2004 16:24