[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Życie zemście równe, czyli 1-szy mój opublikowany wiersz

Moje życie to zemsta, zemsta za wszystko;
idąc przez pole chaosu, po trupach wojny,
chcąc, aby to znikło i nie wracało więcej,
chcąc to zaprzepaścić, chcąc uciec.

Drżąc jak liść na wietrze, idąc poprzez groby,
w polu, które idzie przez czas, idzie przez epoki.
Trzymam wodze ogiera, a świszczące głosy,
to duchy, które z moimi równają swe kroki.

Drzwi sie otwierają, żeby gości przyjąć,
lecz wkrótce się zamkneły, jak niechciane.
Otwarto i zamknięto, jak niebo i piekło,
już zemsta mego życia zapłaci za wszystko.


Ten post był edytowany przez Kasandra Black: 14.02.2004 10:58

Szkaradny

Ten wers mnie uśmiechnął. Dawno nie slyszalam czegos, co brzmialoby az tak patetycznie. przetrawic sie tego nie da. Naprawdę.
A.
pees. TylkoNaMnieNieKrzycz


Ten post był edytowany przez Akanah: 14.02.2004 03:22