[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Sama

[Sihaja]

Takie, ot...


Płatek róży na zmiętej dłoni przysiadł
rozłożył skrzydła czarny motyl nocy
i czarnym oddechem zakrył nam usta.
Śnijmy sen razem, trzymając się na krawędzi
rzeczywistości, spoglądając w dół
za każdym drgnieniem nieba.

W spotniałej pościeli, uśpionej
niemym krzykiem w mrok
ja śnię sama - śnię, że jesteś,
że moja dłoń wyciągnięta
natrafi znów na gładź Twego uśmiechu.
Samotność chodzi na palcach
i ma zimne usta, rozcałowane
w cieple moich ramion.
Samotność nie boli, tylko czasem
ściśnie mocniej rękę, wbije igłę
prosto w szczerą nadzieję.

[Cailith]

Bardzo dobry wiersz.
Wiem, że jestem mało twórcza w swoich komentarzach, nie musisz mi tego wypominać=P

Podoba mi się ten dystans. Taki spokój i chłód, choć wiadomo, że gdzieś pod czapą lodu drzemie wulkan.
Niektóre metafory piękne, ale niektóre... khem... powiedzmy, że dość często używane=P
Ale i tak mi się podoba. Jakoś te Twoje wiersze są mi bliskie.
Ciekawe, czemu?