[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ List

[Sihaja]

I znowu piszę w tym nastroju...


Nie ma Ciebie kilka chwil zaledwie
zasłuchanych w turkot serca na patyku.
I cóż? Swiat się nie zmienił, nie uciekły
mi usta rozkochane w Tobie,
nie zatonęły oczy w bezmiarze tęsknoty.
Wszystko jest jak dawniej, poukładane
w strzępkach dni jak len suchych i prostych.
Siedzę taka sama, jaką byłam, gdy spękaną
myślą dotknąłeś mnie ostatni raz.
Nie zmieniłam się.
Drzewa tak samo szumią, osypując szare,
brudnie tchnienie wiosny. Trawnik tak samo
leży połatany eterycznym śniegiem i nic
za Tobą nie tęskni, nic nie wzdycha.
Mogę się wydawać trochę sztywna, nieobecna,
zasłuchana w niecny szept żywiołów
w szybkie słowa wiatru: "Widziałem go,
omiotłem spojrzenie błękitne i dłonie i kark
i uśmiech wykwitły chorobliwie na wargach".
Taka sama jak pamiętasz, identyczna z naturalną
składam dłonie na podołku nudnych chwil.
Mówiłeś: "Aniele", lecz skrzydła zostawiłam
gdzieś przy Tobie, za zakrętem, na zachłanną pamiątkę.
I tylko bolesny szept w mej głowie:
"Czymże jest anioł bez skrzydeł?"

[Cailith]

Czymże?
Tęsknotą. Goryczą. Żalem. Bólem. Cierpieniem.
Wiem.

Przyszedł mi do głowy wiersz Marty Fox "Wszystkie poranki świata". A jeśli mi przychodzą do głowy inne wiersze, to znaczy, że trafiłaś w sedno. Pięknie, boleśnie, prawdziwie.

I jeszcze mały cytacik dla Ciebie specjalnie:

"Mogliśmy nie spotkać się w słowie
nie znaleźć górskiego kryształu
i nie być dla siebie tak jak teraz
w pomarańczach motylach
i świecie który byłby przeciwko nam
gdybyśmy nie uwierzyli że to my
możemy być przeciwko niemu"

Zrozumiesz. =*