[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Wiersze o uczuciach

[Loreen]

,,Mowa kwiatów"
Chcę Ci podarować kwiatów tysiące,
każde z osobna coś znaczące.
Fiołki w górach rosnące,
Agawy raz w życiu kwitnące.
Ananas odbijający promienie słońca,
Begonia cudnie wyglądająca.
Goździki, każdy barwami tęczy się mieni,
Rozmaryny są brylantami wśród zieleni.
Frezje, których woń upaja,
Bezy rosnące w środku maja.
Stokrotki wśród zielonych traw skryte,
Róźe skrzydłami motyla okryte.
Jabłoń na nim słowik śpiewa,
Śliwy kwiat co szybko dojrzewa.
Bratki rozbłyskują feerią barw,
Hiacynt jest niczym dumny paw.
Margerytka w jej środku słońce płonie,
Powojnik, której liście są jak dłonie.
Chryzantena jest ozdobą jesieni,
Cytryny kwiat co wyraz twarzy zmieni.
Niezapominajka nad potokiem porywistym,
Granat o smaku soczystym.
Pierwiosnek wiosną pierwszy obudzony,
Szafirek co dnia nowo narodzony.
Tulipan kolorowy,delikatny,
Mak do znalezienia łatwy.
Żonkil każdego wita w ukłonach,
Lilie pływają na głębokich wodach.
Pomarańcz o pięknym kwiecie,
Piwonie cudne,nawet nie wiecie.
Rumianek o właściwościach leczniczych,
Czeremcha pełna liści których nie zliczysz.
Kalia o dużych kielichach,
Dalia o białych licach.
Konwalia w lesie występująca,
Cyklamen o uszach jak u zająca.
A wszystko to dla mego jedynego Anioła,
Którego wspaniałość nikt pojąc nie zdoła.
----------------------------
Pytasz czy to miłość ?
..........
Jesteś dla mnie :
tęczą po deszczu,
rosą z rana na trawie,
płatkiem rózy,
źdźbłem trawy,
polnym kwiatem,
białym gołębiem,
blaskiem księzyca,
słońcem,
wodą i ogniem,
ziemią i powietrzem,
gwiazdami na niebie,
marzeniem,
snem,
myślą,
radością,
bijącym sercem,
płomieniem świecy,
światełkiem w tunelu,
drogowskazem,
odbiciem w lustrze,
jesteś dla mnie całym otaczającym światem.
Jesteś moim Aniołem.
Jesteś dla mnie wszystkim ...
--------------------------
"Naszych uczuć dojrzewanie"

Po Ziemi stąpa istota,
która ma serce ze złota.
Uczuciem Cię otaczam.
Dzięki Tobie już nie rozpaczam.
Poznałem szczęscia morza.
A nade mną wciąż jest Twoja zorza.
Wciąz widzę i słyszę Ciebie.
Zawsze mi pomagasz, kiedy jestem w potrzebie.
Potrzebny był długi czas,
żebyśmy usłyszeli las.
Kiedyś, gdy Cię widziałem,
ze strachu się odwracałem.
Było tak dokąd Ci w oczy nie spojrzałem.
I Ciebie, Aniele nie poznałem.
Czas mija, jednak serce się nie starzeje.
Czeka tylko, aż to uczucie dojrzeje.
Być może już dojrzało.
Ale czy to nie za mało?

[Sir Momo Mumencjusz Mum]

Rytm! Ajne rytm! Wo ist eine Rytm? To główne moje zastrzeżenie. Bez rytmu (przynajmniej dla mnie) bardzo źle się czyta wiersze (a przynajmniej większość z nich). Poza tym popracuj nad rymami.
Wiersze typowo barokowe (czytaj: przerost formy nad treścią). Nie jest to bynajmniej źle, ale trochę przesłania też by się przydało.

Powodzenia w ćwiczeniu. Im więcej będziesz pisać, tym lepiej będziesz pisać. Czytaj, ucz się, eksperymentuj. I nie daj sobie wmówić, że posiadasz niewiadomojakiwielki talent. Ćwicz, ćwicz, ćwicz, czas oceni.

P.S. Rozumiem, że ostatni wers pierwszego wiersza winien brzmieć: "Którego wspaniałości nikt pojąć nie zdoła.