[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Ikar, Bynajmniej nie nasz forumowy :)

[Sihaja]

Nowy fragment mojej radosnej twórczości. No cóż....


Połamane skrzydła
gwiezdnych piór okruchy
i westchnienie ciche, zakopane
w mroku marzeń.
Ikar! Ikar!
Odważył się marzyć!
I wzleciał wysoko do chmur!
Upadek nie bolał, może trochę gwałtowny
może nieprzejednany i niepewny
jak upadła gwiazda na stosie chmur.
Morze otwarło głębiny jak bramę
i piekła wrota stanęły na oścież
szczerząc swoje zębiska.
Nie było groźnie - kilka mar i zjaw.
Nie było groźnie.
Tylko w locie, w szalonym pędzie
posypały się perłami marzenia
rozsypały na ulice, na domy
pogubiły w leśnej zawierusze.
Ludzie potykają się o nie
nie zauważając, omijają ostrożnie
jak brudnego starca
o załzawionych oczach.
Ikar! Ikar!
Już nie ma marzeń.
Pogubił marzenia, głupiec.

[muszka Me]

A ja kocham takie opowieści... piękne, takie śliczne i smutne

takie prawdziwe, jak dla mnie

chociaż wiesz, patrząc na tytuł nie spodziewałam się rewelacji -- ale widzisz, teraz już wiem, że wystarczy patrzyć na autora -- jak widzę 'Sih' spodziewam się geniuszu =)

buźka =*