Po pierwsze -- to wina Cailith, że ten wiersz się tutaj znalazł. Ja go nie lubię -- więc możecie bluzgać. Załamany rytm, wybijające momenty, banalne rymy... no same wady =) ale i tak przeczytajcie. (właśnie chyba zepsułam sobie opinię... ach)
-----------------------

Nocą łowił połamane księżyce
w stawie smutnym bo przecież samotnym
statku marzeń opuścił kotwicę
nieco później I szukał okiem roztropnym
śladów gwiazd na wzburzonym niebie
i z nicości próbował wciąż stworzyć
magiczną lunetę do patrzenia w siebie

A gdy czas przyszedł by ręce rozłożyć
rzucić w dal plany swej smutnej głowy
usnął wśród kwiatów jak czynią dziewice

I Ciebie również czekają połowy
polowania na złamane księzyce