[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Znowu..., a obiecałam

[Mara]

W pewnej chwili w moim życiu obiecałam sobie, że już nigdy nie napisze takiego wiersza.... nie było mi tego przyzeczenia dotrzymać. Przepraszam.


Zatapiam palce w zimnym wosku
Z nadzieją odtworzenia
Idealnego kształtu zwycięstwa
Bo tym razem mnie pokonałeś
Małymi literami przekreśliłeś
Najbliższe dni i miesiące
Tu gorące owacje na stojąco
Bo znowu Ci się udało
Zburzyć ten niski mur, który
Ratował mnie przed rzeczywistością
Za dużo cegieł postawiłam?
Dziękuje, że znów odkopałeś
Moją prywatną przepaść
Naprawdę dziękuje Ci
Boże...

[Sihaja]

I widzisz, nie warto obiecywać, że się czegoś nie zrobi... =) Cieszę się, że nie dotrzymałaś obietnicy

Wierszyk, Marciu, piękny, choć niekiedy jakby nie do końca..... nie dociągnięty (jeśli można tak powiedzieć). "Gorące owacje na stojąco" ten fraghment strasznie mi się podoba, jest taki... na miejscu. Pozdrawiam. =*

Ten post był edytowany przez Sihaja: 21.03.2004 22:48