[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Bądź

[vampirka]

Bądź
Jak od wschodu do zmroku,
Jak od myśli do kroku,
Jak od jawy do snu pod powieką,
Jak od burzy do tęczy daleko,
Tak ode mnie do ciebie,
Tak do duszy mej w niebie...

Bądź dla mnie chłodem w upale,
Bądź trawą pragnącą wody stale,
Bądź, proszę, bądź bukietem bzu,
Bądź oprócz tego że tam, to czasem tu...
Bądź - proszę, jak nikt nie prosił ciebie,
Bądź jeszcze kiedyś tu, w naszym niebie...

Tyle gwiazd nieodkrytych nas dzieli,
Tak dużo czerni, tak niewiele bieli...
Milion dróg na przeciche pustynie,
Niespokojne uczucie, że życie nas minie...
Bądź jednak, mimo ciężkiego mego spojrzenia,
Bądź - choć to odległość nie do przeskoczenia...
Bądź, bo ja będę pomimo i dla ciebie
Bądź, choćby dla mnie... spotkajmy się w niebie...


koment.: monotonia moze co do tematu ;-) ale docencie, ze jakies postepy co do formy... (-;

[Sihaja]

Nua, ja to Cię zawsze wyczaję XD

Wierszyk - podoba mi się... Ach te anafory! (nie śmiej się, dziś polski pisałam...)
I bardzo podobają mi się rymy, są delikatne i nie rażące w uszka. Ogólnie jestem na tak. Jakbym miała teraz iść komuś coś takiego powiedzieć, wzięłabym Twój wierszyk, bo oddaje to wszystko w sposób delikatny i odpowiedni. Gratulacje. Więcej takich potrzeba (i mniejsze przerwy ^^)
Vampi, wpadaj częściej, bo człowiek potrzebuje delikatności Twoich wierszy. Są piękne.