[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Noc

[krufka]

Napisane dzisiaj w nocy, jak ktoś ma pomysł na tytuły to proszę się nie krępować:
nn/
Godzina jest pierwsza, komputer wskazuje
Leżąc na łóżku walczę ze snem
Minuty, ach ile ich tutaj marnuję
Wiem

Tak, tak świadomość działa mi dobrze
(No ja tak myślę, inni już śpią)
Wciąż oczy Jej widzę, w nich całe morze
I Ją

Rekurencyjny ten obraz snami
Przykryty, a także zasłoną z mgły
Gdybyśmy teraz mogli być sami
My

Lecz nie możemy, gdybyśmy chcieli
Nawet i wtedy on będzie żyć
Nie musisz, naprawdę, wcale nie musisz
Się kryć

Bowiem intryga ta nie ma sensu
Wybór zapadnie prędzej lub nie
Ten kołek istniejąc wszystko rezepsuł
Źle

Małe pękniecie osłabia całość
Organizm długo przed śmiercią się broni
Lecz żadna, nawet największa żałość
Nie zagoi

Myślałby kto iż to co w głowie
Nie boli tak jak świat poza nią
Lecz spytaj wariata - on ci odpowie
Chęcią

Bo chęcią ten świat jest wyłożony
Zdrowy pieniędzy pragnie, a bogacz
Zdrowia, gdy to mu nie dopisuje
Sam zobacz

A ja tylko pragnę śmierci drugiego
By więcej nie stał pomiędzy nami
Zbliż się kochana do snu mojego
Jestemy sami


nn/
Znalazłszy się na tym niewielkim pokładzie
Zrobiwszy pośpieszny, dokładny remanent
Modliłem się długo, by duszę miec w ładzie
Bo wkrótce spotkam się z Panem

Kilka tych puszek, z metalu, przykrytych
Kocam z jakiegoś dziwnego tworzywa
Wody z pięc buti, jeszcze nie wypitych
Oto com miał by tu dogorywać

Możliwości kilka tylko przewidziałem
I myśląc jak się bez bólu wykończyć
W głowie ze sobą się głośno sprzeczałem
Lecz chyba tutaj muszę to zakończyć

Albowiem ma łódka, dryfując na falach
Dała się złapać w rybackie sieciska
Rybaków marzących o rafach w koralach
A podnoszących mnie - rozbitka


-- UPDATE --
wersja 0.1

Ten post był edytowany przez krufka: 11.06.2004 21:15

[muszka Me]

Po pierwsze, muszę powiedzieć, że mnie miło zaskoczyłeś. Nie wiem, czemu, ale nie podejrzewałam, że umiesz pisać wiersze -- a umiesz i to nieźle. To może teraz kilka słó na temat każdego z nich:

Pierwszy (czytając od góry, czyli od najwcześniejszego... jakoś muszę ponumerować, skoro nie wymyśliłeś tytułów) -- chyba podoba mi się najbardziej. Forma jest świetna, rzadko spotyka się wiersze tego typu (a szkoda). Czyta się go wspaniale, jest taki płynny i melodyczny, że można się upajać słowami. Tylko kilka drobnych zgrzytów -- pierwszy przy słowach "się kryć", a drugi -- "chęcią". Nie mam pojęcia dlaczego, ale wybija mnie w tych momentach... I jeszcze, bardziej by mi pasowało "mojego" -- zamiast "mego" ale to tylko taka nic nie znacząca sugestia (w sumie to Twój wiersz, więc się nie powinnam przyczepiać).

Do treści... smutny wiersz, ale piękny. Taki... kobiecy (i to jest zaleta, heh). Tak mi się zaszkliły oczy, kiedy czytałam ostatnią strofę... Ładne to... śliczne... Takie smune, a jednak pisane miłością. Gratuluję (i, wiem, że to zabrzmi głupio -- ale mam nadzieję, że się wam ułoży kiedyś... tylko nie przestawaj wierzyć).

Wiersz drugi -- tutaj widzimy przerost treści nad formą =). Ładny, nie powiem, ale rytm trochę kuleje, jakbyś zapomniał przeczytać go jeszcze raz na głos -- i nie wsłuchał się w słowa. Znowu zakończenie mi się podoba... Umiesz pisać (mówiłam to już?)

Zaś trzeci jest prześliczny -- dopracowany przede wszystkim. Podobają mi się Twoje rymy (nawet nie tylko w tym, konkretnym wierszu). Po prostu umiesz to robić, nie są banalne i takie wymuszone. Szkoda tylko, że taki pesymistyczny. Muszę przyznać, że potrafisz odziałowywać na czytelnika... Tu mi się najbardziej podoba środkowa strofa... chyba najbardziej daje do myślenia (?).

Podsumowując -- chcę więcej Twoich wierszy. I nie tylko takich smutnych... (chociaż rozumiem, że wiersze opisują stan chwilowy naszej duszy -- a skoro nie będzie radosny, to nie ma sensu się silić na wesoły wiersz). Jest dobrze.