[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Passacaglia

[Mellisa]

i możesz wszystkie rozumy pozjadać,
na złotych myślach jak na laurach siadać,
lecz w środku pusto, aż dech zapiera
gdy serce puka, a nikt nie otwiera

łzy na kolana padły ze wzruszenia
bo serce w kamień suchy się przemienia
i dusza ciałem odejdzie bezpiecznie,
nie zmartwychwstanie, bo żyje wiecznie

[Merkury]

No, a mi się jak zwykle podoba. Choć po raz pierwszy spodobał mi się, i to bardzo, Twój rymowany wiersz.
Tylko tak dalej, Ewa.