[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Najwierniejsza Z Konieczności, taka mała próba...

[Anita]

Taki pierwszy wiersz...

Choćby jej z bólu pękało serce
Nie da po sobie poznać.
Żyje w nieustannej poniewierce,
Nędzna, niewidoczna postać.

Nikim jest, nie ma nawet cienia
Byle kto może w kąt wyrzucić ją.
Umie tańczyć tylko solo na parkietach,
Ale nigdy nie odejdzie stąd.

Mogę ją co dzień przeklinać,
Zagłuszać, wyzywać głośno.
Ona musi mi wierną zostać
Aż do samej śmierci - Samotność.

[Mara]

Za doslownie. Wszystko bylo jakby wylozone...tylko wziasc.
Tutaj tylko przeczytac, a wiadomo o co chodzi.
Jesli chodzi o mnie nie lubie 'prostych' wierszy.
Lubie sama dochodzic do tego co gdzie i jak ma byc.

Pierwszy wers zwiastowal poczaek dobrego wiersza.
Potem sie zawiodlam.
Ale jesli to Twoj debiut to musze przyznac, ze nawet caliem niezle
Powinnas duzo pisac...nawet o niczym
A te lepsze wiersze pokazywac i stosowac sie do rad.

Ja mam nadzieje jesze kiedys zobaczyć coś Twoje autorstwa.