[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Przyjaciele

[Sir Momo Mumencjusz Mum]

Tak się zastanawiam, czy aby przypadkiem tego tematu nie było, ale sobie nie przypominam (co nie jest rzeczą dziwną dla starych sklerotyków), a biorąc pod uwagę fakt, że aktualnie nie ma nic o tym temacie (albo ja nic nie wiem o tym) chyba mnie nie zlinczujecie.


Zastanawia mnie, jak inni (czyli nie ja) odbierają słowa "przyjaźń", "przyjaciel". Jak dla mnie przyjaźń jest rzeczą (?) dużo głębszą od miłości, a to dlatego, że miłość zdarzyło (i nadal zdarza) mi się przeżywać (choć nieodwzajemnioną), a przyjaźni nie. A mówiąc ściśle zdarzyło mi się ostatnio. Przez jakieś dwie godziny (od 1 do 3 rano - znaczy tak około) miałem przyjemność rozmawiać z pewną osobą i czuję, że przez ten (i tylko ten) czas byliśmy przyjaciółmi. Nasze umysły biegły tym samym torem, wypowiedziane zostało słowo, a odczytane zdanie. Uczucie było niepowtarzalne i nie wiem, czy się powtórzy (najpierw musimy się spotkać, co bedzie najwcześniej pod koniec sierpnia). Ale ta osoba (nieważne, czy to chłopak czy dziewczyna) stała się dla mnie najbliższą. Jeśli ta tendencja (oczywiście biorąc poprawkę na istniejącą wtedy cudowną atmosferę) się utrzyma to chyba będę mógł mówić o przyjaźni.

Jak Wy sądzicie? Czym jest dla was przyjaźń? Czy można miec więcej niż jednego przyjaciela/przyjaciółkę?

[ren.Asiek]

Kocham_Syriusza....masz niesamowite szczęście, masz dwie tak bliskie Ci osoby...możesz im w pełni zaufać, wszystko wyznać, poprosić o radę...czasami dochodzę do dobijających faktów....czasami wydaje mi sie wręcz, że osoby które traktuje jako mi bliskie, nie do końca są mi lojalne...nie wiem juz sama komu mogę zaufać, do niedawna uważalam że mam dwie dobre przyjaciółki...teraz jednak dochodzę do wniosku że są one tylko bardzo dobrymi kumpelami, z którymi prawda mogę pogadac...ale nie wiem, chyba nie łączy nas coś tak mocnego jak przyjaźń...nie wiem jak one uważają,ale takie jest moje zdanie...Mam też dobrych kumpli, uwielbiam z nimi gadać, ale to też nie jest to...chociaz czasami mam wrazenie ze mogłabym się z nimi lepiej dogadać niż z niektórymi koleżankami.Moje zdania na ten temat często się zmieniają...czesto pojawiają się wątpliwosci, ta niepewnośc mnie dobija...ale jakoś trzeba życ, osób z którymi mogę pogadac nie brakuje, mam nawet grono osób którym moge wiele powiedziec wiedząc ze nie wygadają kolejnej osobie...dobrze mi z tym, chociaz wiem ze nie do konca satysfakcjonuje mnie to dziwne uczucie, które wiąże sie w wątpliwosciami co do moich kumpeli.