[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Sonet O Gitarze

[Carti]

Stoi sobie w kącie, jakby na kogoś czeka
sześciostrunowe, piękne wytrzeszczywszy oczy
i żałość ciągle w serce pęczniejące tłoczy
z podejściem do niej w kącik nieśmiało się zwleka

Kontakt z nią życiodajny jak duży łyk mleka
lecz cóż to? Jedno oko łzę powoli broczy
Serce zaś omal z piersi nie wyskoczy
Zwykła sytuacja, a dylemat dla człeka

Ująć ją w delikatnie w podniecone dłonie
i wszystkie swe uczucia powoli wyśpiewać
usiadłszy uprzednio na romantycznym tronie

Potęguje doznania, może je podlewać
miłość zaś delikatnie, lecz stanowczo płonie
nim strudzony z emocji człek zacznie omdlewać

Ten post był edytowany przez Carti: 26.08.2004 16:48

[Carti]

Napisałem coś, co kiedyś usłyszałem, myślałem że to dobrze... Nie złość się tak bardzo. Faktycznie, naukę łaciny zaczynam dopiero od jutra, więc nie dziw, że specjalnie nie jestem w temacie. Ot, chciałem błysnąć trochę, ale zgasiłaś mnie, więc już nie błysnę. Jak widzę, Ty się doskonale orientujesz w temacie, więc jest równowaga. I nie bierz tego za złośliwość.
A tego, co sądzisz o wierszu, nie komentuję, ale wszystkie argumenty przyjmuję.