[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ 'przjrzewanie'

Osatanio Sumiko napisała u mnie:

I tak dłuższy czas mnie to zastanawiało i zgadzam się z tym.
Próbujemy być kimś starszym, większym. Kimś kto potrafi to i tamto.
Tak jakby życie dawało nam cholernie w kość. A jak się zastanowić, to jak jest?
Czy mamy problemy w domu, żeby podcinać sobie żyły w wieku 14 lat?
Czy nasze życie jest tak bardzo przykre? Każdy myśli, że jest wyjątkowy.
A jak każdy tak myśli, to znaczy, że nikt nie jest. Piszemy takie mądre rzeczy.
Jedna z niewielu rzeczy, w ktorych zgadzam się z Syriiuszką, jest to, że chyba jesteśmy za młodzi, żeby dyskutować na forum o HP nt Aborcji.
Czemu musimy pisać na blogach, na forach i ogółem w necie takie 'dojrzałe' sprawy?
Czy to nam nie szkodzi? Ogranicza nas, każdy chce być stary. Wstydzi się swojej części dziecka. Musi zgrywać kogoś kim nie jest. Jakby nie było, na tym opiera się duża część naszego 'równiewieśnikowego' środowiska. Trzeba utrzymywać 'poziom'.
Trzba się napić, bo nie masz szacunku. Trzba zapalić, bo nie masz szacunku.
Wiecie, że przynajmniej większość z nasz działa pod cholerną presją ?

Zbyt dużo pytań...

wiecie. różne osoby różnie dojrzewają mówię tu o dojrzewaniu psyhicznym, a nie fizycznym. a to różnica. ja mam 15 lat i jak patrzę na swoje rówieśniczki mam czasami wrażenie, ze one są smiolatkami a ja 20 paro letnia panienką. nie maluję się, nie palę, nie uzywam seksu (a w każdym bądz razie nie nadużywam ).
jednak przysłuchując się tak z boku ozmowom moich koleżanek na prawde czuję sie taka "dorosła". i nie widzę w tym nic złego, by na dorum gadac o aborcji, antukoncepcji, seksie. dla mnie to nie jest jakiś temat 'specjalny". jak każdy inny. dorosłam jż do tego, by chodzić z chłopakiem. jakoś nie reaguję śmiechem i tym podobnym zachowaniem... to już mnie specjalnie nie kręci...