[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ 'przjrzewanie'

Osatanio Sumiko napisała u mnie:

I tak dłuższy czas mnie to zastanawiało i zgadzam się z tym.
Próbujemy być kimś starszym, większym. Kimś kto potrafi to i tamto.
Tak jakby życie dawało nam cholernie w kość. A jak się zastanowić, to jak jest?
Czy mamy problemy w domu, żeby podcinać sobie żyły w wieku 14 lat?
Czy nasze życie jest tak bardzo przykre? Każdy myśli, że jest wyjątkowy.
A jak każdy tak myśli, to znaczy, że nikt nie jest. Piszemy takie mądre rzeczy.
Jedna z niewielu rzeczy, w ktorych zgadzam się z Syriiuszką, jest to, że chyba jesteśmy za młodzi, żeby dyskutować na forum o HP nt Aborcji.
Czemu musimy pisać na blogach, na forach i ogółem w necie takie 'dojrzałe' sprawy?
Czy to nam nie szkodzi? Ogranicza nas, każdy chce być stary. Wstydzi się swojej części dziecka. Musi zgrywać kogoś kim nie jest. Jakby nie było, na tym opiera się duża część naszego 'równiewieśnikowego' środowiska. Trzeba utrzymywać 'poziom'.
Trzba się napić, bo nie masz szacunku. Trzba zapalić, bo nie masz szacunku.
Wiecie, że przynajmniej większość z nasz działa pod cholerną presją ?

Zbyt dużo pytań...

Nie wiem czy twierdzenie, że szybciej dorastamy niż to miało miejsce kiedyś jest słuszne. Zatarły się po prostu granice i role. Kiedyś wszystko było sztywniejsze. Dawnymi czasy w niemalże każdym społeczeństwie istniał konkretny wiek przejścia ze stanu dzieciństwa w dorosłość- dwunastolatkowie zawierali związki małżeńskie, wstepowali do wojska.....w dobie globalnej wioski wszystko się zmienia. Okres "młodzińczy" to wynalazek ostatnich stuleci.