[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ 'przjrzewanie'

Osatanio Sumiko napisała u mnie:

I tak dłuższy czas mnie to zastanawiało i zgadzam się z tym.
Próbujemy być kimś starszym, większym. Kimś kto potrafi to i tamto.
Tak jakby życie dawało nam cholernie w kość. A jak się zastanowić, to jak jest?
Czy mamy problemy w domu, żeby podcinać sobie żyły w wieku 14 lat?
Czy nasze życie jest tak bardzo przykre? Każdy myśli, że jest wyjątkowy.
A jak każdy tak myśli, to znaczy, że nikt nie jest. Piszemy takie mądre rzeczy.
Jedna z niewielu rzeczy, w ktorych zgadzam się z Syriiuszką, jest to, że chyba jesteśmy za młodzi, żeby dyskutować na forum o HP nt Aborcji.
Czemu musimy pisać na blogach, na forach i ogółem w necie takie 'dojrzałe' sprawy?
Czy to nam nie szkodzi? Ogranicza nas, każdy chce być stary. Wstydzi się swojej części dziecka. Musi zgrywać kogoś kim nie jest. Jakby nie było, na tym opiera się duża część naszego 'równiewieśnikowego' środowiska. Trzeba utrzymywać 'poziom'.
Trzba się napić, bo nie masz szacunku. Trzba zapalić, bo nie masz szacunku.
Wiecie, że przynajmniej większość z nasz działa pod cholerną presją ?

Zbyt dużo pytań...

Wiesz.. nie wszystkim to musi przeszkadzać...

Przecież nie zawsze szaleństwo jest równoznaczne z dobrą zabawą... można się świetnie bawić i być człowiekiem poważnym - jedno drugiego nie wyklucza...

A najlepiej jest podzielić swoje ego (tylko nie tak a'la Freud) - fdzie będzie czas na bycie poważnym i czas na pełne wykorzystanie swojego potencjału - zabawa i wyszalenie się...

Co zrobić?? To jest już osobista decyzja i narzucić tego nie można...