[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Sakrament Bierzmowania

jak podchodzicie/podeszliście do sakramentu dojrzałości wiary?

ja powinienem mieć w tym roku, jednak samemu rezygnuję. uważam, że nie jestem na tyle dojrzały w wierze, abym mógł podejść do tego sakramentu. wydaje mi się, że podejście do niego 'aby tylko zaliczyć', jak robi połowa moich znajomych, jest jeszcze bardziej bolące Boga.
Kiedy poczuę się na tyle dojrzały, poczuję tą wiarę w sobie, to podejdę do Bierzmowania.

moją niechęć do religii [wiem, że nie powinienem tak pisac, bo to jest niby głupie, ale prawdziwe], wzbudziła nasza siostra. lekcje z nią były straszne. rozumiem, że jeżeli ktoś ma silne wsparcie duchowe z domu, to może przeżyć i złego katechetę.

ale ja wsparcie duchowe z domu miałem/mam nikłe. tylko babcia na tyle wierzy, modli się za nas, aby mogła coś zrobić. ale i jej się to nie udało. i w ten sposób, staram się nie obrażać osób, które wierzą [jest to dla mnie głupotą, choć są i wyjątki], bardzo szanuję ich wiarę. bo wiara to rzecz mocno osobista, zawsze o tym wspominam.

z drugiej strony jest to też trochę podejście takiego złego buntownika. bo ja rozumiem, że można się buntować bez tego. ale to też jakoś wpłyneło na moją wiarę.

i teraz czekam, aż poczuję się na tyle silny i dojrzały aby móc wierzyć. bo ja wierzę, ale jest to tylko jakiś promyk. nie umacniam wiary.

ed: szczególnie czekam na głos matoosa, bo on jest silny w wierze i wie co powiedzieć.

Ten post był edytowany przez voldius: 05.10.2004 19:03

Jak już pisałem na innym temacie są do tego przeznaczone odpowiednie ośrodki. Z udokumentowanymi przypadkami wyleczenia. Dla mnie homoseksualizm jest tylko jedną z chorób psychicznych które należy leczyć.

A ja ci już w tym samym temacie pisałam, ze jak ktoś się z tym urodzi to tego ni jak nie wyleczysz. A te udokumentowane przypadki to ci szukający wrażeń (na marginesie stanowiące jakieś 80% całości).

A powiedz mi Voldius, gdyby twój najlepszy przyjaciel, facet z którym zawsze spedzałeś kupę czasu, podrywałeś laski, piłeś piwo i co wy, faceci tam jeszcze robicie, nagle oznajmił ci, ze jest gejem, jakbyś zareagował? Załóżmy, ze byś to zaakceptował (oczywiście byle tylko nie filował na ciebie) i mówił, ze będziesz go wspierał jak przyjaciel przyjaciela. Ale jesteś absolutnie pewny, ze twój stosunek do niego nie zmieniłby się ani o jotę? Nie bałbyś się ani ciut-ciut, ze pewnego dnia on zacznie uderzać do ciebie? Nie zacząłbyś podświadomie się od niego odsuwać?
Wiesz tak pytam, bo choć ludzie często mówią, ze są tolerancyjni, gdy przychodzi co do czego okazują się takimi samymi homofobami ( matko, jak ja lubię to słowo ) jak dajmy na to ja czy matoos. Tyle tylko, ze nie mają odwagi się sami przed sobą do tego przyznać. Tolerancja jest przecież taka modna, po co się wychylać? Nie znam cię, więc mi się przypadkiem od razu nie obrażaj. Czysta zawodowa ciekawość. Bo teoria jest taka, ze tolerancja to bajka. Potrafisz powiedzieć, ze tak nie jest?