[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Śmierć

[Sihaja]

Jeszcze mam w głowie dźwięk głosu
jeszcze na wpół przebudzona pościel
paruje ciepłem czyjegos ciała
jeszcze zapach krąży,
lekko tupiąc, po pokoju.

A leży zwinięty w kulkę
jak dziecko, nieszczęśliwe
zapłakane, samotne
skurczone ciało
zbyt późno dotknięte

Jeszcze przecież pamiętam
szorstką pieszczotę ramion
bezpieczeństwo i ufność,
skryty pod poduszką
dziecięcy Biegun Północny.

Najbardziej pieką słowa,
pieką i bolą w środku,
ściśnięte, zapomniane,
pogniecione w martwej
pogoni własnych dni.

[kelyy]

Chmmm... twoje wiersze sihaja są bardzo zmienne. Czasami ulotne, a czasami aż zbyt dosadne. Trudno odzcytac sens ukryty w tych wersach. Piszesz fajnie. Przyjemnie się czyta, ale takie tematy jak ten, to mogą wyjść jako totalne dno, albo arcydzieło, a ten arcydziełem nie jest, a coś w sobie ma.