[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Śmierć

[Sihaja]

Jeszcze mam w głowie dźwięk głosu
jeszcze na wpół przebudzona pościel
paruje ciepłem czyjegos ciała
jeszcze zapach krąży,
lekko tupiąc, po pokoju.

A leży zwinięty w kulkę
jak dziecko, nieszczęśliwe
zapłakane, samotne
skurczone ciało
zbyt późno dotknięte

Jeszcze przecież pamiętam
szorstką pieszczotę ramion
bezpieczeństwo i ufność,
skryty pod poduszką
dziecięcy Biegun Północny.

Najbardziej pieką słowa,
pieką i bolą w środku,
ściśnięte, zapomniane,
pogniecione w martwej
pogoni własnych dni.

[Sihaja]

Dziękuję Wam bardzo za słowa, za komentarze


Zapomniałam dopisać, że ten wiersz był poświęcony pamięci kogoś mi bliskiego, który zmarł niedawno. Pisałam to co chciałam powiedzieć, nie patrzyłam na formę. Krótko mówiąc - to był totalny spontan