[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Sakrament Bierzmowania

jak podchodzicie/podeszliście do sakramentu dojrzałości wiary?

ja powinienem mieć w tym roku, jednak samemu rezygnuję. uważam, że nie jestem na tyle dojrzały w wierze, abym mógł podejść do tego sakramentu. wydaje mi się, że podejście do niego 'aby tylko zaliczyć', jak robi połowa moich znajomych, jest jeszcze bardziej bolące Boga.
Kiedy poczuę się na tyle dojrzały, poczuję tą wiarę w sobie, to podejdę do Bierzmowania.

moją niechęć do religii [wiem, że nie powinienem tak pisac, bo to jest niby głupie, ale prawdziwe], wzbudziła nasza siostra. lekcje z nią były straszne. rozumiem, że jeżeli ktoś ma silne wsparcie duchowe z domu, to może przeżyć i złego katechetę.

ale ja wsparcie duchowe z domu miałem/mam nikłe. tylko babcia na tyle wierzy, modli się za nas, aby mogła coś zrobić. ale i jej się to nie udało. i w ten sposób, staram się nie obrażać osób, które wierzą [jest to dla mnie głupotą, choć są i wyjątki], bardzo szanuję ich wiarę. bo wiara to rzecz mocno osobista, zawsze o tym wspominam.

z drugiej strony jest to też trochę podejście takiego złego buntownika. bo ja rozumiem, że można się buntować bez tego. ale to też jakoś wpłyneło na moją wiarę.

i teraz czekam, aż poczuję się na tyle silny i dojrzały aby móc wierzyć. bo ja wierzę, ale jest to tylko jakiś promyk. nie umacniam wiary.

ed: szczególnie czekam na głos matoosa, bo on jest silny w wierze i wie co powiedzieć.

Ten post był edytowany przez voldius: 05.10.2004 19:03

Otóż zadałem sobie trud i znalazłem oficjalne stanowisko w tym względzie kościoła katolickiego - i, po przeczytaniu tegoż, zapewne ze zdziwieniem stwierdzisz, że jest ono zaskakująco bliskie mojej definicji (edit: w poprzedniej wersji mojego posta była ona bardziej rozbudowana, niż tu, ale nie będę zmieniał poprzedniego posta, w zupełności wystarczy "naśladowanie Chrystusa"), i, że nie ma w nim żadnej wzmianki, że chrześcijanin = katolikowi.

Pełny link:

http://www.archidiecezja.lodz.pl/czytelni/slomka/wimie.htm l
(autorstwo tekstu - ks. Jan Słomka, na podstawie pism św. Grzegorz z Nyssy "O wyznaniu chrześcijańskim")

Wybrane fragmenty:

A więc chrześcijaństwo to jest otwarcie drogi, możliwości powrotu człowieka do jego pierwotnej szczęśliwej sytuacji. Jezus Chrystus jest tym, kóry otworzył nam drogę powrotu i sam pierwszy nią przeszedł. A zatem chrześcijanin, to ten, kto podąża drogą przebytą już przez Jezusa.

"Otrzymaliśmy imię chrześcijan, ponieważ staliśmy się uczestnikami Chrystusa, a więc winniśmy uczynić swoimi wszystkie jego przymioty"

Chrześcijanin zatem, to nie tyle ten, kto wierzy w Boga, bo i inni mogą wierzyć w jedynego Boga, ale to ten, kto uwierzył w Jezusa Chrystusa i przylgnął doń. Wpatruje się on w postać Jezusa i kontempluje Jego przymioty, by uczynić je także i swoimi.

Chrześcijanin zatem wpatruje się w Jezusa. Odtwarza w swoim życiu to, co potrafi już teraz naśladować, natomiast adoruje, podziwia to, co przerasta jego naturę. Adorowanie zaś, wgłębianie się w osobę Jezusa przemienia stopniowo naturę chrześcijanina tak, że to, co na początku było dlań niemożliwe, staje się stopniowo coraz bardziej obecne w jego życiu.

Ten post był edytowany przez ikar: 02.11.2004 22:34