[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Inaczej

[Dajmond]

Od razu mówię, jest jak w serialach... Wszelkie podobieństwo jet niemożliwe XD.

PROLOG
-Chcesz kawy? -Basia krzyknęła do niej znad biurka.
-O, bardzo proszę -odpowiedziała jej.
Koleżanka podała jej fioletowy kubek pełen aromatycznego napoju.
Nagle w drziwach stanęła dziewczyna.
To co Dorotę zdziwiło to jej zwykłość. Tak, wiadomo, że takiego słowa nie ma, ale czy sekretarka będzie grzebać w słowniku, aby znaleźć właściwe?
Dziecko zdjęło z głowy wełnianą czapkę.
-Przyszłam się zapisać -mruknęła.
Podała jej potrzebny formularz, jednocześnie jeszcze raz mierząc ją wzrokiem.
-Widziałaś jak ona wygląda? -Baśka sciszyła głos.
Rzeczywiście. Miała trochę za okrągłe policzki jak na dzisiejszą modę i cienkie, prawie przezroczyste włosy.
-Już -dziewczynka uśmiechnęła się.
-Doobrze -odrzekła, a po chwili dodała. -Mam nadzieję, że twoje nazwisko figuruje na liście rezerwacji, tak?
-Yhm. Byłam przez wrzesień u rodziny, we Francji, nie mogłam -zaczęła się tłumaczyć.
-Rozumiemy, oczywiście.
Drzwi zamknęły się za to bezbarwną, nijaką postacią.
-Pewnie ma forsy jak lodu -Basia nachyliła się do niej.
-Ma to ona na pewno. Znam ją -odparła Dorota.
-Skąd?
-Byłam w tamtym roku sekretarka w podstawówce, no wiesz, pamiętasz, na próbę.
-I...?
-Lepiej żebyś nie wiedziała jakie były z nią kłopoty -szepnęła złowieszczo.
I w tym momencie Barbara zaczęła się spodziewać tego, co nadejdzie juz niedługo. Przybycie nowej wszystko zmieni.

[Dajmond]

.Dalej próbuję.
Nauczycielka miała monotonny i bezbarwny głos, każde słowo w jej ustach brzmiało jak gdyby było czymś niepotrzebnym, zbytecznym. Grażyna miała też nieprzyjemną manierę głośnego nabierania powietrza po swojej wypowiedzi. A jej włosy... Kaśka poczuła pewne obrzydzenie, gdy wyobraziła sobie swoją nauczycielkę bez tej drapieżnej, czarnej farby i ostrego makijażu.
- No i... Jakie wnioski wyciągacie z tego, że kolegowaliście się z bandytą?! -kobieta nie mogła utrzymać swoich nerwów na wodzy.
Kasia zrozumiała, że nie będzie miała zbyt wiele do powiedzenia w tej dyskusji. Postanowiła popatrzeć jaki tu jest widok z okna. Odwróciła głowę w tamtym kierunku i... O zgrozo! Zauważyła ogromne rolety podklejane od tyłu gumą.
No to świetnie. Zostało jej tylko słuchanie wykładu na temat tego jakie szkodliwe są narkotyki.
Zadzwonił dzwonek i już miała zamiar podnieść się z, notabene, twardej i niewygodnej drewnianej ławki gdy usłyszała pisk wychowawczyni.
- N-i-k-t nie wyjdzie dopóki JA nie pozwolę!
- Przepraszam - wymamrotała spuszczając głowę.
-Zostaniesz na przerwie, muszę cię wpisać do dziennika.

Grażyna nienawidziła dzieci w stylu ,, och! zobaczcie! Mam markowe ciuchy!", taka właśnie była ta Kaśka.
Przez cały czas wpisywania jej do dziennika dziewczyna oplatała na ręku czapkę niezwykle drogiej firmy.
- Już - warknęła kobieta przez zaciśnięte zęby. -Możesz iść.
Katarzyna uśmiechnęła się niezwykle pogodnie, mogłaby przysiąc, że jednak mała dziewczynka posłała jej w tym geście trochę ironii.
Gdy już chciała wyjść Kasia wpadła jeszcze raz do klasy.
- Zapomniałam -powiedziała oddychając głośno. -To dla pani od rodziców.
Dziewczyna podała jej małą paczuszkę owiniętą w ozdobny papier. Grażyna odprawiła panienkę machnięciem ręki, a sama postanowiła odpakować niezwykle kuszący prezent.
Nawet jego opakowanie wydawało się pełne przepychu i drogie. Z lubością odwiązywała złota wstążeczkę. Teraz, tak aby się nie zniszczył, delikatnie rozcięła papier jej oczom ukazała się szkatułka, otworzyła. W środku były najpiękniejsze kolczyki jakie kiedykolwiek widziała w swoim dość długim życiu. Małe kwadraciki były chyba z prawdziwego złota, a tkwiący w każdym z nich diament wydawał się prawdziwy. Już chciała zamocować te cuda na swoich uszach, gdy przypomniała sobie tak częste teraz pouczenia o tym, żeby nie przyjmować łapówek.
- Hmmm... To nie łapówka, to upominek -mruknęła do siebie i z zadowoleniem włożyła kolczyki na uszy

Ten post był edytowany przez Diamond: 07.11.2004 13:04