[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Szelest

Cicho, mnie nie ma. Kropeczka.
Pod krzesłem, za stołem
na łące ze śnieżnym kocem
nieobecność moja w ciszy
uśmiecha się do słońca.

Cicho, mnie nie ma. Kropeczka.
Za dużo. Ojojoj, za dużo
słów do słuchania
Milczeniem nie wykwitnę,
herbatę gorzką pozostawię.

Cicho, mnie nie ma. Kropeczka.

Po pierwsze- Pani Zioło Na Uspokojenie ma rację, herbata nieco się przejadła.
Ale dalej to się nie zgadzam. Ta anafora jest dla mnie paranoidalna. Wcale nie jest spokojnie, milusio. Czytając to,widzę młodą kobietę o wielkich oczach, mówiącą do siebie, ba, nawet wariatkę.
Przepraszam, jak (a na pewno tak jest) nie trafiłam w twój zamysł Sih, swoją interpretacją. Ale ja jak jestem skrajnie nieszczęśliwa, to czasami gadam do siebie.
Jej. No ale bardzo mi się podoba, oprócz tego czaju, rzecz jasna.