[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Szelest

[Sihaja]

Cicho, mnie nie ma. Kropeczka.
Pod krzesłem, za stołem
na łące ze śnieżnym kocem
nieobecność moja w ciszy
uśmiecha się do słońca.

Cicho, mnie nie ma. Kropeczka.
Za dużo. Ojojoj, za dużo
słów do słuchania
Milczeniem nie wykwitnę,
herbatę gorzką pozostawię.

Cicho, mnie nie ma. Kropeczka.

[muszka Me]

A tak mi moim dzieciństwem zalatuje... Wierszami Przybosia, których wtedy nie rozumiałam a fascynowały mnie swoim rytmem, tajemniczymi słówkami i brakiem rymów, jednocześnie nie tracąc nic z dziecinnej powabności. I właśnie tak mi się kojarzy Twój szelest, z takim tańcem małej dziewczynki w małej różowej sukieneczce.

Ładny, chociaż nie wbija się mi w pamięć, co chwilę muszę wracać i czytać po raz kolejny, ale ogólnie nie jestem wcale na "nie". A i coś mnie gryzie to ojojoj, jakby o jedno oj za dużo, bo za każdym razem jestem wytrącona.

A herbata mi się nie przejadła, przepiła też nie (ale się czepiacie=P). Cynamon zresztą też, badyle również. Zresztą, to nie ważne o czym się pisze, ale co się przekazuje tymi słowami. I właśnie, że czytałam dobre wiersze o roślinkach, herbatkach i przyprawach. I właśnie, że czytałam też wiele takich, które były bardzo nieudane, mimo iż nawet nie wspomniano w nich o cynamonie. Czepiliście się jednego torojowego wiersza (świetnego, swoją drogą) no ale ileż można? (: