[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Odrzucenie

[Jan Bez Domu]

Kolejna porażka, kolejny wiersz. Ech, życie chyba nie jest piękne...


Odrzucenie

Rzucasz we mnie słowa kamieniami
Ran głębokich nie zaleczy nic
Jeśli będziesz chciała mnie odnaleźć
Idź po ścieżce mojej świeżej krwi

Serce moje krwawi, trzewia płoną
Porzuciłaś mnie jak zbędną rzecz
Dusza ma umiera, myśli toną
W czaszce mojej tkwi pogardy miecz

Czuję się jak jeleń bez partnerki
Co na rykowisku sam w rozpaczy tkwi
Lub jak łabądź w szmaragdowej toni
Pieśń zaś jego jak konanie brzmi

Łzy zamienię w kryształową kulę
I umieszczę w klatce dłoni mej
Jeśli zechcesz, możesz przyjść obejrzeć
Drżący dowód niemiłości twej
***

PS Forma "łabądź' jest niepoprawna, wiem, ale - moim zdaniem - brzmi bardziej poetycko i, jakoś tak, tragiczniej...

[Szelki Przeznaczenia]

Piękne metafory zlepione w prześliczny kicz, naprawdę bardzo udany. Podobał mi się zwłaszcza jeleń i łabądź.

Boże miłosierny... Mel, Sihaja, przetrzyjcie oczka. Facet z dużym talentem pisze kicz dla kiczu - idealne przedstawienie cierpiącego do przesadyzmu piętnastoletniego Wertera z Trzcianki Dolnej - a wy piszecie mu z tego bardzo poważne recenzje. Nie wiem co mnie bardziej rozśmieszyło: wiersz czy wasze rozczarowanie, że to "cierpienie" takie niepoważne.

Nie no... muszę odczekać z goleniem, bo się cały pozacinam ze śmiechu.

Szelki-Bardzo-Uchachane