[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Odrzucenie

[Jan Bez Domu]

Kolejna porażka, kolejny wiersz. Ech, życie chyba nie jest piękne...


Odrzucenie

Rzucasz we mnie słowa kamieniami
Ran głębokich nie zaleczy nic
Jeśli będziesz chciała mnie odnaleźć
Idź po ścieżce mojej świeżej krwi

Serce moje krwawi, trzewia płoną
Porzuciłaś mnie jak zbędną rzecz
Dusza ma umiera, myśli toną
W czaszce mojej tkwi pogardy miecz

Czuję się jak jeleń bez partnerki
Co na rykowisku sam w rozpaczy tkwi
Lub jak łabądź w szmaragdowej toni
Pieśń zaś jego jak konanie brzmi

Łzy zamienię w kryształową kulę
I umieszczę w klatce dłoni mej
Jeśli zechcesz, możesz przyjść obejrzeć
Drżący dowód niemiłości twej
***

PS Forma "łabądź' jest niepoprawna, wiem, ale - moim zdaniem - brzmi bardziej poetycko i, jakoś tak, tragiczniej...

[voldzia]

mam poglad dotyczacy tej sprawy podobny do tego Sihaji. Mnie ten wiersz nie rozsmieszyl, chociaz od poczatku wydawal mi sie hmm... czyms w rodzaju nasmiewania sie z kogos (co nie oznacza moim zdaniem satyry). bo satyra ma to do siebie, ze sie "nie z ludzi, a z przywar natrząsa" twoja wyglada bardziej jakby na pierwszy pla wysunieto jakiegos czlowieka, konkretnego, cierpiacego. a czy to cierpienie jest banalne czy bardzo zlozone - nie wiem. mozne po prostu jestem do Ciebie uprzedzona, a moze tak naprawde jest. a uprzedona jmoge byc dlatego, bo swoimi zartami-wierszami wcale mnie nie rozsmieszales, wtedy, kiedy mialam niezbyt dobry humor, a reakcja otocznia na moje zdanie byla mniejwiecej taka, ze nie znam sie na zartach, ze oskarzam berzpodstawnie i w ogole, moze sie na zartach nie znam - przynajmniej na takich, jakie reprezentujesz. nie pamietam juz czy mi sie chociaz jeden Twoj wiersz podobal, ale chyba tak. tylko nie ten, w ktorym robisz cos typu satyry.

ale sie oddalam juz od tematu. powiem tyle: masz talent, szkoda ze wolisz z niego korzywstyac w ten sposob, a nie w inny, ale to Twoj wybor i Twoja decyzja.