[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ ***

[Siobhan]

O rany, jak dawno mnie tu nie było. Mam nadzieję, że wróciłam na dłużej. Tak coś mnie tknęło. Po prostu


Śpiąca na miękkim posłaniu z obłoków,
Tańcząca wśród dzikich, gniewnych płomieni,
W gwiazdy wpatrzona, wsłuchana w głos kroków
Niczyich, zgubiona w morzu zieleni

Słyszeć nie chciałam tego, co prawdziwe
Świat przez zasłonę tęczy oglądałam
Nie realne ważne, lecz urodziwe
Piękna życia nawet w śmierci szukałam

Ty, mój księżycu, zasłonę minąłeś
A idąc światła jej nie naruszyłeś
Tylko ty nie masz barw wstęgi na twarzy

Przy tobie o prawdzie ma dusza marzy
Ty jeden jej płomień możesz ostudzić
Mógłbyś, lecz ja wciąż boję się obudzić

[Smerfka]

Hmm... szczerze mówiąc Twój wiersz nieszczególnie przypadł mi do gustu.
Owszem, mialaś ciekawy pomysł, ale wykonanie... lekko mówiąc - nie powaliło mnie na kolana. Niektóre rymy, jak np :

Tylko ty nie masz barw wstęgi na twarzy

Przy tobie o prawdzie ma dusza marzy

...wybacz, ale wręcz "zgrzytały"
Może lepiej będzie, jeśli następnym razem z nich zrezygnujesz?
Albo przynajmniej bardziej dopracujesz?