[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Moje Własne Spod Klawiatury

[NeMhAiN]

* * *
Zawsze gdy wraca...
Drażni mój węch
słodki zapach perfum zza jego kołnierza.
Musiał zawadzić o moje swoim życiem
... upadłam ...
przygniótł mnie jeszcze niedopałkiem Malboro
i zniknął za rogiem,
rąbkiem jej spódnicy...


Za ten o góry dostałam nagrodę, ale chcę wiedzieć co WY o nim sądzicie a nie jakieś starsze panie

A te wysłałam teraz na konkurs:/

* * *
Gdy nie czuję już ciała,
gubię wargi, palce,
i duszę się powietrzem...
miłość... tak jak coś...
ale nic
niedotykalne wrażenie,
że coś jest nie tak...
ale z czym?


W szpitalu psychiatrycznym

Ordynator uszczypnął figlarnie kogoś w przejściu,
Pielęgniarka znalazła aspirynę, ale w kształcie serca,
Lekarz szukał pióra, znalazł czyjeś usta,
Salowa chowała się z kimś po kątach.
Tylko pacjenci jacyś nieobecni,
może nikt im nie powiedział, że dzisiaj Walentynki?

* * *
W piwnicy leży,
ledwo bije i taki... pęknięty,
ktoś wbił z boku pinezkę,
próbował poturlać.
W piwnicy leży ...
ktoś kopnął, bo takie niezgrabne,
czworofrontowe,
zgubił się złoty kolczyk
i usta pobiegły w kąt.
... mój dzwon miłości ...



* * *
Popłaczę w kącie
przejdzie mi
wystarczy lekkie otarcie łez
i skok,
trzeba z powrotem wbić się w falę
niemych odruchów i pustych słów...
odszedł? Przecież będzie następny

[Time Robber]

Lubię taki rodzaj wierszy, jaki tu znalazłem, wydaje mi się, że nie trzeba tu nic poprawiać, trzeba pisać dalej! Twoje wiersze to nie wytwór pisany "na siłę" bo musi się coś napisać - są o czymś i nie wydumane. W wierszu oprócz sztuki musi być cząstka życia, oprócz słów musi być myśl - i to u Ciebie jest!
Też dałbym Ci nagrodę za ten pierwszy!