[ Drzewo ] · Standardowy · Linearny+ Wezwanie Ikara, Lecąc...

[Milina]

Lecąc
Krzyki i bzdury
tańczą w mej głowie
kradną sen
niszczą jaźń

Czuję się zamknięty
w dłoniach
nieprawdziwych
ciasnych
twoich

Każdej chwili
umieram
tracę siebie
a ty się śmiejesz
tańczysz na mym grobie

Kim
kim naprawdę jesteś
nie masz prawa
przyjacielu
wrogu
obcy
cieszyć się
podcinać mych skrzydeł
ciągnąć mnie w dół.

[Sihaja]

Motywy całkiem dobre mieszają się tu z motywami zupełnie... eee.... delikatnie mówiąc, nie fajnymi.

Umieranie, groby, niszczona jaźń pachnie mi zbuntowaną nastolatką, którą nagle zafascynowały pojęcia mroczne i potężne. Niestety.

uprzedzam komentarz:
nie, nie twierdzę, ze taka jesteś (mogę się mylić i to bardzo - ecce humus), tylko z czym mi się niektóre rzeczy kojarzą.

A inne motywy całkiem ładne - jak ten o dłoniach.

Nie taki dobitny i "kawa na ławę" jak reszta wiersza.